Συλλογή από
μερικώς αμήχανες
μηχανές τρένων.
onesecbeforetheend
Δεν ακούω τι
λες. Αδιαφορώ ή
δεν καταλαβαίνω;
Ο αμμωνίτης
αυτός φέρει μεβράνη
αραχνοειδή.
Η αράχνη μου
πλέκει ιστό στο σχήμα
του αμμωνίτη.
Τότε ξεναγός,
κάποτε ξενιστής και
τώρα ο ξένος.
Τότε όνειρο,
πέρσι καταφύγιο.
Φέτος το άλγος.
Δυνατότητα
ερωτευμένη με την
πιθανότητα.
Η τέχνη είναι
επανάληψη, μα και
το αντίστροφο.
Δεν παίζω πιάνο:
εξασκώ το "πιάνω" και
τεχνικές μασάζ.
Υπηρετείς την
επανάληψη όταν
πλένεις τα πιάτα.
Τι ωραία να
ήταν επάγγελμα ο
"ουρανο-ξύστης."
Η αλλοίωση
του Άλλου είναι μάλλον
η απ-αλλαγή.
Της Ουτοπίας
το κλίμα είναι αυτό
της κλιμάκωσης.
Κατασκευάζω
πτητικές μηχανές με
γραμματόσημα.
Τα κόκκαλά μας
κάνουν "κράκ." Οι αρθρώσεις
αρθρώνουν γλώσσα.
Πότε εν τέλει
θα ασπαστεί το ένα
μάτι το άλλο;
Τι να έγραψαν
όλα κείνα τα στυλό
που έχω χάσει;
Ο χορτοφάγος
δε θα δεχτεί ποτέ να
φάει Φαραώ.
Σαρκοφάγος: η
ιδανική σύζυγος
του χορτοφάγου.
Οι πατημασιές
δεν είναι χνάρια μου μα
απομεινάρια.
Υποπτεύομαι
μια υπεροψία στα
μάτια του τυφλού.
Στον ουρανό μας
"ουρανοκατέβατα"
θα πει "σκουπίδια."
Τα δάκρυα στα
σιδερένια μάτια μου
γεννάν τη σκουριά.
Ανυπομονεί
να νιώσει το αίσθημα
της υπομονής.
Μια έρημος
ερημωμένη. Ούτε
καν κόκκος άμμου.
