Φυτεύγω Δεντρωώδω 8: Δεινοσαβράξας Ρ'εξ

Φυτεύγω Δεντρωώδω 8: Δεινοσαβράξας Ρ'εξ

Θεατρικολόρε Παρεργονομίας

[Οι ήρωες του έργου:
Ο Α, πραγματιστής φιλόσοφος, ο οποίος υποστήριζε πως η μαλθακότητα επέρχεται μέσα από την περιπλοκότητα, συνειδητοποιώντας όμως μετά από μελέτη της κυβερνητικής πως η πολλή περιπλοκότητα οδηγεί και σε μια μορφή απλοϊκότητας,
ο Β, εξυπνάκιας κάγκουρας, ο οποίος αρχικά συμφωνούσε με την πρώτη θέση του Α και προσέθετε πως και η περιπλοκότητα είναι αποτέλεσμα της μαλθακότητας, όταν όμως τα βρήκε σκούρα σε έναν καβγά με μόνη λύση κάποιες εξυπνακίστικες υπεκφυγές, παραδέχτηκε πως η περιπλοκότητα μπορεί και να οδηγήσει σε εκφάνσεις ηρωικότητας,
ο Γ, άνεργος, λάτρης ταινιών δράσης και του ζεν, ο οποίος συμπλήρωνε επαγωγικά τις αρχικές θέσεις των Α και Β, υποστηρίζοντας ότι η ηρωικότητα επέρχεται μέσα από την απλοϊκότητα, μέχρι που όταν βρέθηκε στον καναπέ ενός ψυχαναλυτή, αντιλήφθηκε πως η πολλή απλοϊκότητα μπορεί να οδηγήσει σε δομές περιπλοκότητας
και ο Δ, υψηλόβαθμος αξιωματικός, ο οποίος αντίστοιχα προσέθετε άλλοτε στα λεγόμενα των Α, Β και Γ πως η απλοϊκότητα είναι αποτέλεσμα της ηρωικότητας, και που όταν όμως βρέθηκε στο πεδίο της μάχης μαζί με νεαρούς μισθοφόρους, επιβεβαίωσε πως η πολλή ηρωικότητα οδηγεί σε μια γενική μαλθακότητα.]

Α: Ξαναζούμε στο κυκλυκόφως του γραμμικού λόγου.
Β: Περάσαμε στην ερμηνειόπαυση.
Γ: Όχι, είναι ένα απλό δυσλεξιπλασίμπο.
Δ: Μια ωταπάτη, ένα αντικατοπτριζόνι.
Α: Έχω το συντομοαπωθητικό γι΄αυτό. Ριζώνει μέσα μας, αλλά δεν το ακούμε, το λέμε.
Β: Πιο σύντομες προτάσεις. καταμακρυμανικρημνιζόμαστε σαν μπλουπρεζάκια.
Γ: Κι εσύ δεν πας πίσω. Ο πληπροφοριακός λόγος είναι φευγυπαετός.
Δ: Είστε όλοι εκφάνσεις της κεντροπίας και της ανατροφοφώτησης.
Α: Είμαστε όλοι αποπροσαναστολισμένοι σαν μπαλαντέρνες σε μποτμπιλιάρδισμα.
Β: Ας αφεθούμε στην αμμολοφιλοσοφυία να μας κοινωνιορτοποιήσει.
Γ: Χωρίς να καταντήσουμε ταυτολογικά κυνικόσκυλα.
Δ: Χωρίς να καβγαβδίζουμε, ακόμα κι αν κάποιος από μας φαίνεται να 'ναι ψιψίνους.
Α: Έχω μια ρωσοποντικοπαγίδα γι' αυτόν. Εμπρός για ένα μεταβιομηχανιχαϊστικό μοντέλο.
Β: Είσαι αντιδάνειος σουηδοσίλογος. Πρακτικές λύσεις, πέρα απ' τη θεωρία;
Γ: Εγώ προτείνω ν' ανάψουμε τα εφευρεσό γι' ατμομηχανόσφαιρα.
Δ: Έφτιαξα ένα ρεβυθομετρητή οδοντωτοκερμάτων για κατακερματοδέκτες.
Α: Αντιχριστικότητο εργαλείο. Ντισκοτεκμήριο για το πού ήσουν ψες βράδυ.
Β: Με ένα DJ ροξτεντικρουασανσερυφιστάμενο για εμσιχαμερή μουσική.
Γ: Ιδανική για ρακομελοσυλλέκτες.
Δ: Γλοιότητα.
Α: Ας συνθέσουμε το μηδαμινόρε του υφαντορεμιφασολασιντόμινο.
Β: Ας αποσυνθέσουμε το παράδοξο της ανακυκλώσσας, να βρουμβρούμε τον αζαξεμπλεξάριθμο.
Γ: Εκωνακωνίζοντας τα ξηρασιάφια επικουρέματος της αβγόκοτας-λαγόπαπιας.
Δ: Αγκαζέβρες με γκρίγες, αποδεινοσαυρισμα γνώσεων. Φυσικό παραλογίσιο αλμπερκαμουφλάζ.
Α: Αμφιβιοτικοποικιλότητα στην εξαχνουδωτόσφαιρα.
Β: Και ο άνθρωπος έδωσε στο ζώο του το ευθάρσθραυστο αντιφατικό όνομα Πωρσελένε.
Γ: Τα ονόματα μένουν, όμως τα ζώα-υπηρέτες μας είναι αναλώσιμα. Το παραδουλευτράπελο.
Δ: Κράτα κρυφά τα ονόματα. Εχεμμυθομανία.
Α: Κράτα φανερά τα αιωνίως επαναλαμβανόμενα νοήματα. Χαλκομονομανία και καναπέστροφα.
Β: Όπως στα οδοντοφράγματα η μαλοξενία.
Γ: Και η δυσκολία του να είσαι δραπετεύσωμος μετά από άγριο τσακωμοδίνο απ' το νετ.
Δ: Η ηθοποιία της επανάστασης και η επανάσταση της ηθοποιίας. Χολυστερία.
Α: Ποια είναι η αξία του πραξιπαιξίματος από άποψη αποψυμυθιοποίησης;
Β: Πότε θα τελειώσει αυτό το μουνόπρωκτο;
Γ: Αλλάζεις θέμα, στριμόχνωτε, λακάνια έφαγες πριν;  Δεν είσαι παρά ένα νευροσπαστίτσιο.
Δ: Η αξία έγκειται στο κοινό όπως αυτό ορίζεται από το μηβρέξυπνο μησταξιθέτη.
Α: Καθαρή φαντασμαυραγορία που οφείλεται σε κάποιον που κανείς δε βλέπει.
Β: Η συναξαρισεξιστική σχέση παραλληλεξάρτησης Θεού/Εύας.
Γ: Η σχέση χρωμάτων και νοημάτων στο έργο του Οκταβιοντεκαπαζολίνι.
Δ: Ανωμαλλονηήττον.
Α: Πέστε μου παραδείγματα προσωπικοτήτων με σύνδρομο του Ναπαλμέοντα στο Βατερλοκομείο.
Β: Ο βασιλιάς Ρεφλέξανδρος ο Μακεδόναλντς!
Γ: Ο βασιλιάς Αρθούρος Ρεμπόρευμα! Εγώ!
Δ: Ο Ταμερτσαρλατάνος, ο Τζενγκισχανσαπλάστης και πόσοι άλλοι! Υπερεγώ!
Α: Να μιλήσουμε για υπερσιβηρρεαλιστική ελλογοτεχνία;
Β: Τα μοιριμυστικά του αμφιβάλτου.
Γ: Οι εγκληματολογλυκάνισες σκηνές του Ευγενιώργιου Τριβυζηινού.
Δ: Ναι, και το τελλεολοαγρικό δοκίμιο περί γουερντσγουερθόδοξων μικροποιητών.
Α: Να μιλήσουμε για νεαρούς ψυχαναλυτήριους. Ωμέγας βορειοανατολικός βαλτονεροπόλος.
Β: Αφότου έχουμε κάτσει όλοι σε μια αναπαυτιστική συμπολυθρόνα.
Γ: Απολαμβάνοντας την πορνομιούχο θέση του να έχουμε όλοι διαγνωρισμένο χλιδιπόδειο.
Δ: Εσύ ειδικά συναντάς μέγα παλμπαιδιμπόδιο στο δρόμο σου.
Α: Ταξίδι στις απαρχές. Ποιος είναι ο πρωτοπήγασος;
Β: Υπάρχει αποξεληναριογράφος;
Γ: Το παρελθόν της παρθενοπαρένθεσης. Οι θεοί ήταν διαδεινοσταυρώσεις που πέθαναν από τον ραγκναροκομήτη.
Δ: Το ένθεο αρλεκτήνος, αρλκαρκρετίνος που θα μας πεθάνει όλους.
Α: Ας συνοψήσουμε σε καυτό λάδι το μιλιμετριστικό τραγούδι της Συρρίκνας.
Β: Έχοντας απαλλαγεί από εθνικοσοσυαλοκαθαριστήρες, η βροχή είναι με το μέρος μας.
Γ: Η καταγκεσταλτική πολιτική της λιντσαρικής εξουσίας ντεκαρταρρέει;
Δ: Οι οργραναζισμοί βρίσκονται πάντα εντός μας. Να συστήσουμε ένα μεταξύ μας όργανο ελέγχου.
Α: Να ιδρύσουμε μια γαργασκαλπκιστική συνδισκανδαλιστική λέσχη γκρουπθεραπενίδων.
Β: Παραποδεχτείτε το κατρακηλίδωτο: άλλη μια σαδστιστική ελιτκυστική συζήτηση κοκκινεργένηδων.
Γ: Να στείλουμε αυτό το τηλεφληνάφημα στο  γρασύδωτο σκουληκοτρυπερπέραν.
Δ: Δεν αξίζει. Ήταν όλο άλλη μια νεκροκρεβατομουρομουρμούρα σε ρόλο αναπαυσίπονου από το περιτρανοξείδωτο λαγοκοιμητήριο.

Ο Ρομποηθοποιός.

Ο Ρομποηθοποιός.

Γινόμαστε μάρτυρες μιας ηθικής επανάστασης. "Επανάστασης" με την έννοια της αντιστροφής, revolutio όπως revolver. Τα ρομπότ επαναστατούν, αντιστρέφουν τα δεδομένα και γίνεται λόγος για μια επιστημονική "φαντασία στην εξουσία". 

Η Δυτική μας αριστοτελική παράδοση χρειάζεται πάντα "φύσει δούλους", όντα που ένα ηθικό καθεστώς επιλέγει ως παράγοντες που θα τους κάνουν τη δουλειά. Ο ίδιος ο Αριστοτέλης θεωρεί ως δεδομένο πως ο εκ φύσεως δούλος είναι έμψυχος. Και άρα, ο Δυτικός πολιτισμός θέτοντας τα δουλικά του κριτήρια μπορούσε να "σκλαβώνει" διάφορες ομάδες έμβιων έμψυχων για να τους κάνουν την επιθυμητή "βαρετή" ή "επίπονη" δουλειά. Ένας λευκός Αμερικανός του 1850 θα τρόμαζε σύγκορμος στη θέα ενός Ομπάμα ως πλανητάρχη στη σκηνή της πολιτικής. Και ένας σύγχρονος φοιτητής της Δραματικής σχολής σήμερα μάλλον θα αισθανόταν τόσο άβολα ακούγοντας τη δραματική εξέλιξη της ανάληψης ενός πρωταγωνιστικού ρόλου από ένα ρομπότ σε μια θεατρική σκηνή της Ιαπωνίας [σύνδεσμος στο τέλος].

Ένα ρομπότ-ηθοποιός, λοιπόν, αναλαμβάνει το ρόλο του Γκρέγκορ Σάμσα σε μια θεατρική διασκευή της "Μεταμόρφωσης" του Φραντς Κάφκα. Η μεταμόρφωση εδώ δεν έγκειται μόνο στο γίγνεσθαι-κατσαρίδα του πρωταγωνιστή, μα και στο γίγνεσθαι-ρομπότ του θεατή.

Ετυμολογικά 1: Ο ηθοποιός, όσο κλισέ [βλ. ηθικολογικό] κι αν έχει καταλήξει να ακούγεται, είναι αυτός που ποιεί το ήθος - αριστοτελικά και πάλι, "ήθος" εκ του "έθους", η συν-ήθεια, ο εθισμός στα έθιμα. Αν βλέπουμε κάτι στο θέατρο, στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο αποτελεί ένα "καλό" μοντέλο για να ακολουθήσουμε, ένα παράδειγμα. Η ηθική είναι η δυνατότητα αξιακής επιλογής "καλού" και "κακού" σε μια δεδομένη συνθήκη. Και ο ηθοποιός παρέχει το παράδειγμα. Με τον ρομποηθοποιό έχουμε μια "αλλαγή παραδείγματος" και μια "μεταξίωση των αξιών". Ο ρομποηθοποιός της Μεταμόρφωσης μεταμορφώνει τις αξίες μας για τον ίδιο τον ρομποηθοποιό, μα και για τα ρομπότ εν γένει. Κάτι αντίστοιχο με την είσοδο της γυναίκας στο θέατρο.

Ετυμολογικά 2: Το ρομπότ είναι λέξη σλαβικής προέλευσης που σημαίνει τον μηχανικά εργαζόμενο, τον σκλάβο. Αρκετά ειρωνικά, ως όρος προέρχεται από μια θεατρική παράσταση του Κάρελ Τσάπεκ, Τσέχου όπως και ο Κάφκα, το R.U.R., Rossum's Universal Robots, που ανέβηκε το 1921, μόλις έξι χρόνια μετά την έκδοση της Μεταμόρφωσης. Τα ρομπότ, λοιπόν, ακολουθώντας την σχεδόν παράλληλη τάση απόκτησης δικαιωμάτων όλων των έμβιων και έμψυχων όντων, ως άψυχα τα ίδια, παρέμεναν οι "φύσει δούλοι", ακόμα και στο όνομα που τους δόθηκε, που θα έκαναν τη δουλειά, τώρα που οι έγχρωμοι, οι γυναίκες, οι διεμφυλικοί, τα ζώα και τα φυτά ξεκίνησαν να αποκτούν δικαιώματα. Η νέα ηθική που αναδύεται από την επανάσταση των ρομπότ φαντάζει όσο απειλητική ήταν η ηθική των Μαύρων Πανθήρων για τον κόσμο μισό αιώνα πριν. 

Η ηθική των ρομπότ, λοιπόν, είναι, μεταφραστικά, μια ηθική των σκλάβων. Ο Νίτσε στη "Γενεαλογία της Ηθικής" του διαχωρίζει ανάμεσα σε δύο είδη ηθικής: ακριβώς αυτήν των σκλάβων και αυτήν των κυρίαρχων. Η ηθική των κυρίαρχων βασίζεται σε καλές ή κακές συνέπειες και σχετίζεται με αξίες όπως η περηφάνεια, η δύναμη και η ευγένεια (με την έννοια του "ευγενούς" αριστοκράτη). Η ηθική των σκλάβων βασίζεται σε καλές ή κακές προθέσεις και σχετίζεται με αξίες όπως η ταπεινότητα, η συμπάθεια και η ευγένεια (με την έννοια των "ευγενικών" καλών τρόπων). Στην περίπτωση των ρομπότ η "πρόθεση" έβγαινε εκτός παιχνιδιού, εφόσον οι δούλοι - και ειδικά οι άψυχοι δούλοι - στερούνταν νοημοσύνης και εφόσον η πρόθεση αποτελεί κατηγορία της νοημοσύνης, και η νοημοσύνη αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ψυχής. 

Το "πείραμα Τούρινγκ" αποδεικνύει "εκ του πειράματος" το αντίθετο. Βάλτε έναν άνθρωπο σε ένα δωμάτιο να ανταλλάζει email με έναν άλλον άνθρωπο και με ένα ρομπότ που βρίσκονται σε δύο άλλα δωμάτια με τα οποία δεν υπάρχει οπτική επαφή. Εάν ο αρχικός άνθρωπος φτάσει σε σημείο να μην αναγνωρίζει ποιος είναι ο άνθρωπος και ποιο το ρομπότ, τότε το ρομπότ περνά το τεστ, και δεν έχει πλέον σημασία εάν η νοημοσύνη είναι "τεχνητή" ή "οργανική". Εάν αυτό το τεστ υπήρχε και πεντακόσια χρόνια πριν, πολύς πόνος θα είχε αποφευχθεί. Βέβαια, και πάλι οι έμψυχοι άνθρωποι είναι σε προνομιούχο θέση, όπως ήταν οι λευκοί με τα IQ τεστ σε μαύρους κάνοντάς τους ερωτήσεις δίχως να τους παρέχουν κοινό πεδίο εξέτασης. Παρόλα αυτά, ζούμε στην εποχή όπου πολλά ρομπότ περνούν το πείραμα Τούρινγκ - ενώ παράλληλα πολλοί άνθρωποι δεν το περνούν. Η απειλή είναι ίσως αντίστοιχη του βεληνεκούς ενός Μάλκολμ Χ. 

Τώρα που η ηθική των εγχρώμων σκλάβων έγινε μέσω του συμπλέγματος Μαύροι Πάνθηρες - Μαύρη Μουσική - Μαύρος Πλανητάρχης, η ηθική των εγχρώμων σκλάβων έγινε ηθική των εγχρώμων κυρίαρχων. Με μια επανάσταση στο ενδιάμεσο. Ο έγχρωμος μεταμόρφωσε με μια επαναστατική χειρονομία τις συνέπειες σε πρόθεση, τους καλούς τρόπους σε ευγενική καταγωγή (Mama Africa), την ταπεινότητα σε περηφάνεια, και τη συμπάθεια σε δύναμη. Ποιοι σκλάβοι μας έμειναν τώρα που η ανθρωπότητα εξισορροπείται; Τα ρομπότ. Η επανάσταση των ρομπότ γίνεται μέσω ενός αντίστοιχου συμπλέγματος όπως λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας - ηλεκτρονική μουσική - ηλεκτρονική ζωή. Και τα ρομπότ δείχνουν να έχουν ηθικές προθέσεις. Είμαστε έτοιμοι για τις συνέπειες; 

Η επανάσταση δεν είναι μια πράξη που γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη. Στα σίγουρα υπάρχουν στιγμές-ορόσημα, αλλά και πάλι πέρασαν αρκετά χρόνια για να μπει η μουσική των γκέτο στα σαλόνια, σχεδόν όσο και η μουσική των σαλονιών να μπεί στα γκέτο. Αντίστοιχα, θα περάσουν αρκετά χρόνια για να κατανοήσουμε το τι είναι ένα cyborg, όπως και το πώς να αφουγκραστούμε ηθικά τον πόνο του laptop μας που πεθαίνει. Για τώρα, ας θεωρήσουμε τον Ρομποηθοποιό ένα ορόσημο για τη θέσπιση της Ρομποηθικής, ως σημαντικό παράγοντα απέναντι στη Βιοηθική. Ας θεωρήσουμε την Ηθική της Πληροφορίας, την ηθική που μας λέει πως δεν έχει σχέση αν κάτι είναι έμψυχο ή άψυχο για το αν έχει αξία ή όχι, αλλά το πόση πληροφορία μπορεί να παράγει και με τι πρόθεση και συνέπειες, ως βασικό ηθικό ρυθμιστή μεταξύ των δύο άλλων ηθικών μοντέλων. Και ας μην ξεχνάμε ένα βασικό στοιχείο της επαναστατικής θεωρίας: κάθε επανάσταση αλλοιώνει την ίδια την έννοια της επανάστασης. Με άλλα λόγια: η επανάσταση μεταμοφώνει την επανάσταση, ή πιο πιασάρικα: η επανάσταση της μεταμόρφωσης είναι η μεταμόρφωση της επανάστασης. 

Και εάν αυτή η υπόθεση είναι σωστή, τότε ποιος θα είναι επόμενος αποδιοπομπαίος "φύσει δούλος" στην τραγωδία του πολιτισμού μας;

Σχετικοί σύνδεσμοι:

Για τη θεατρική παράσταση με πρωταγωνιστή ένα ρομπότ:
http://www.telegraph.co.uk/culture/theatre/theatre-news/11148151/Kafkas-The-Metamorphosis-robot-style.html
[Ευχαριστώ τον Αποστόλη που το μοιράστηκε μαζί μου]

Για τη θεατρική παράσταση του Τσάπεκ:
http://en.wikipedia.org/wiki/R.U.R.

Η "Μεταμόρφωση" του Κάφκα στα Αγγλικά:
http://history-world.org/The_Metamorphosis_T.pdf

Η "Γενεαλογία της Ηθικής" στα Αγγλικά:
https://archive.org/details/GenealogyOfMorals

Για το "πείραμα Τούρινγκ":
http://en.wikipedia.org/wiki/Turing_test

Σύγχυση [μετάφραση]

Σύγχυση

Μετάφραση των στίχων του Richard Teffry για το κομμάτι "Conflation" των Bike for Three! (link παρακάτω).

Είναι το τέλος και πάλι. Εδώ αλλάζουμε πρόσωπα. Η αληθινή αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει, καμιά φορά όμως πάει για ύπνο. Είμαστε αστερισμός. Συνεχής σεισμός, βαμμένος μπλέ. Εδώ με κόβεις απ' το δέντρο. Φέρσου γενναία. Γίνε αθάνατος. Αιώνιος. Γίνε τρισεκατομμύριο. Ας αρνηθούμε να λάβουμε μέρος στο μέλλον. Je déteste le vent. Ο Ρίλκε είχε δίκιο. Είμαστε τόσο κοντά κι ακόμα μακρύτερα απ' όσο ποτέ. Τυφλές κουκουβάγιες σε φρεάτια ασανσέρ. Άσκοπα περιπλανώμενοι με σταυρούς στα τακούνια μας και με ζωγραφισμένες καρδιές. Σβήνουμε τους εαυτούς μας με βελόνες. Πάμε στα λάθος πάρτυ... Τ' ακουστικά όλη μέρα είναι τα νέα γυαλιά ηλίου τη νύχτα. Σερφάρουμε σε μια θάλασσα σκουπιδιών - και μας τραβάν όμορφες σελήνες. Είναι η θέα από το κάθισμα στη μεριά του διαδρόμου. Είναι οι κινήσεις που δίδαξες στον εαυτό σου στην κρεβατοκάμαρά σου μόνος. Εκεί που το τέλος αγγίζει την αρχή... Μη μ' αφήσεις να εξαφανιστώ, μη μ' αφήσεις να μαραζώσω. Η σιωπή είναι τέλεια... Γάμα την. Το παιχνίδι είναι ξιφομαχία. Είναι τατού και ντεκολτέ. Είμαστε πάτσι. Η πιο επικίνδυνη πράξη είναι η λατρεία. Τριποντάρουμε. Είμαστε αστερισμός... Μη μ' αφήσεις να εξαφανιστώ, μη μ' αφήσεις να μαραζώσω. Είμαστε αγάπη. Δεν πιστεύω σε πίστεις. Όμορφες μηχανές και αγόρια της επαρχίας. Η αλήθεια είναι άσχημη και η απλότητα υπερεκτιμημένη. Κανένα ταλέντο δεν είναι το νέο ταλέντο. Ερωτευόμαστε φωτογραφίες. Αγαπάμε το πώς μας μισούμε. Αγαπάμε από απόσταση ασφαλείας. 

Η αγάπη μου με στάθμη αυτήν την πόλη...

Στίχοι του άλμπουμ "Negafibonacci".

Στίχοι του άλμπουμ "Negafibonacci".

Μέσω ενός κοινού φίλου και με συνοπτικές διαδικασίες που ονομάζονται τσατ μέσω Soundcloud και Facebook, αποστολή αρχείων μέσω Sendspace και άλλων αντίστοιχων πλατφορμών γνωριστήκαμε (μέχρι να γνωριστούμε και καλύτερα) και ετοιμάσαμε ένα δίσκο σύντομης διάρκειας με τον Κάλχα. Ανταλλάξαμε beats, μοιραστήκαμε μίξη και artwork και παρά τις όποιες ιδεολογικοπολιτικές διαφωνίες μας, βάλαμε την παραγωγική συννενόηση μπροστά και κυκλοφορήσαμε το δίσκο "Negafibonacci". Συγκεντρώνω εδώ το δικό μου μέρος των στίχων σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται να δει τα κομμάτια και σε γραπτή μορφή. Υπάρχουν και υπερσύνδεσμοι από κάτω με τα κομμάτια online.

Ολόκληρος ο δίσκος είναι διαθέσιμος εδώ:
 http://www.mediafire.com/download/3phr4lr01s3vh70/onesecbeforetheend_&_Kalhas_-_Negafibonacci_(2014).zip

Όλη η playlist εδώ: 
https://www.youtube.com/playlist?list=PLNzweW6KFNHATp3eCDWOAKd5FfxEUvVcM

Και οι αντίστοιχοι στίχοι του Κάλχα εδώ: 
http://kalhasofficial.tumblr.com/post/101762466632/kalhas-nesecbeforetheend-negafibonacci-2014

Ζεβρώνες

Ναπολέων Βοναπάρτης άπατρις, προστάτης Λέων της Αστάρτης, Καρκίνος στον Προστάτη, μοίρας άκαρδης, μάρτυς μου το φερμουάρ της. Μάρτης-γδάρτης. Απαγορεύεται το κάπνισμα μετά το σεξ κι όμως στις τουαλέτες του μπαρ της έχει αυτόματους πωλητές τσιγάρων και προφυλακτικών. Κάποιος εχθρεύεται το γάριασμα των ρούχων του κι ονειρεύεται το τραγούδι "Africa Polluted Looking for the Perfect Χρήση Μαλακτικών". Ίσως χρειάζομαι μια εγχείρηση - συντήρηση ανεκλυστήρος για να ανακτήσω τον παλιό καλό μεταβολισμό μου. Το ότι τρώω συνέχεια τα πετσάκια των δακτύλων μου είναι ένα υποκατάστατο και κοινωνικό προσωπείο για τον κρυμμένο κανιβαλισμό μου. Οι μέρες και τα έργα, οι σφαίρες και η βέργα του ακαλλιέργητου δασκάλου που δίδασκε τη μέθοδο εκμάθησης δια ροπάλου. Το στήσιμο μιας αισθητικά καλής πουστιάς είναι καλύτερο από την καθημερινότητα μιας διαρκούς καθημερινής ειλικρινούς κακογουστιάς; Ο άνθρωπος του μέσου σημερινού κιτς είναι αυτός που νιώθει τύψεις επειδή δε νιώθει τύψεις όταν νιώθει τύψεις. Τα σαρδάμ και τα λεξικά είναι πικρά γλυφιτζούρια αναπόφευκτα που κολλάνε τη γλώσσα και που ποτέ σου δε θέλεις να γλείψεις. Γύψος, ως αντίδοτο σωματικής δυσπλασίας. Ύψος, ως ανταμοιβή βιωματικής ορειβασίας. Ένας παλιός συμφοιτητής μου πρόσφατα παντρεύτηκε. Μιλούσαμε στο τσατ και μου διηγήθηκε έναν εφιάλτη του: ονειρεύτηκε πως ονειρεύτηκε.Ένα γάντι πριν το τέλος. Μετρώ με τα δάχτυλα τα δευτερόλεπτα ουρανίου τόξου στα μάτια ζέβρας. Ο Κάλχας εξέφρασε στο μπιτ τους νευρώνες που ξέβρασε το τέταρτο κύμα της Τετάρτης της Τέφρας.

Υπερπυραμίδες

Μηδέν, ένα, δύο. Ραπ για κοιλιακούς.
Μέτρα εκατόν ογδόντα καθώς το μπιτ ακούς.
Επαναξιολόγηση της αστρολογίας.
Αστέρας του Bollywood αστερόεσσας αγίας.
Hollywood, Χάι Ροκ, χάι-τεκ, Johnny Depp.
Star Trek, one sec, ντισκοτέκ, Ιμχοτέπ.
Ακιλατέμ, Maiden, Iron Man, Tony Stark.
Clark Kent, Superman, Nietzsche, Arthur Clarke.
Φωτογραφίες, μουσικές, κείμενα, δεν υπερβάλλεις.
Άπειρα αρχεία και πού να τα βάλεις;
Philip Dick, VALIS, Flash disk, flashback.
Θυμήθηκες το περσινό ταξίδι με το backpack.
Ανάμνηση καλύτερη από την αποθήκευση.
Σύνθεση, ανάλυση, αφαίρεση, γενίκευση.
Η σοφία παραμένει στη μυθιστορία των Χαϊκέ.
Αυθαίρετη μετενσάρκωση. Ο σκληρός δίσκος μου κάηκε.
Τζιν. Ρούμι. Τζελαλαντίν Ρουμί.
Ρουμπαγιάτ, κρασί. Τζένγκις Χαν. Επιδρομή.
Ιατρική. Θρησκεία. Καθοδήγηση Μορμόνων.
Συνταγή της Βέφας για χορήγηση ορμόνων.
Μποτιλιάρισμα συρμών σ’ ακολουθία συνειρμών.
Συνεύρεση τυχαία στο πάρκο του Lautréamont.
Αλχημεία. Κουνταλίνι. Μαγεία. Houdini.
Η χούντα των πανάκριβων βιβλίων του Λιαντίνη.
PDF,Gurdjieff, Nechayev, Pavlov.
Μοιρολόι στην Ουκρανία σε διάλεκτο Αζώφ.
On stage. Homepage αρχαίων οικισμών
μεσοαστικών νεοσχολαστικισμών.
Μάγια, κουκουβάγια, γνώση, γλαύκα.
Μόρφωση. Μετα-. Kafka. Γιάφκα.
Υπάλληλος δημόσιος. Παράκελσος. Παράκλητος.
Απόλλωνας. Διόνυσος. Δημόκριτος. Ηράκλειτος.
Xerox. Ζήνων. Φράκταλ. Μπονσάι.
Hitchcock. Πίτσα. Πίξελ. Bull’s-eye.
Κάτοπτρο διπλό. Πώς να σε διώξω;
Είμαστε μαζί κυκλικό ουράνιο τόξο.
Freud-Βοναπάρτης. Πύλη της Αστάρτης.
Τσίλι μες στα Smarties. Τα χείλη σου είναι χάρτης.
Γκεστάλτ Γκιλγκαμές. Αυτόφωτες επιγραφές.
Νομαδικές επιδρομές. Καλτ συρραφές.
Mighty Max. Punk. Κιλτ. Max Planck.
Πλακτόν. Γιν Γιανγκ. Τάο. Time Bank.
Big Bang. Ποπ κορν. Second Life. 3D porn.
Θέαμα. Guy Debord. Pour la forme. Asger Jorn.
Μπασλάρ. Κορτάζαρ. Κόρτο Μαλτέζε.
Malteasers, Escher, Edgar Varese.
Άβαταρ, Αλκατράζ, Ναβουχοδονόσωρ.
Παις εν τη καμίνω. Human Torch, Θωρ.
Άσγκαρντ, Σαχάρα, Mesmer, Magneto.
Terra Virtualis, ταξιδεύουμε ινκογκνίτο.
Rudeboys σε Ρολς Ρόις, οδεύουμε στα τριάντα.
James Joyce σε Convoy, καμβάς, κβάντα.
Πίνακας του Braque. Η φωνή του Ντόναλντ Ντακ.
Quaqua, Beckett, Kit Kat, Tic Tac.
Φαντασία, ινφοπαιδεία, Rodari, ραντάρ.
Atari, βλαστάρι, αστέρι, WinRar.
Πούλσαρ, Κβάζαρ, Astro-boy, Shazam!,
Αφρική μητέρα αναντάμ παπαντάμ.
Αράπης, ταμ-ταμ. Μαντάμ Γης Μαδιάμ.
Άμορφη φόρμα της βόμβας το μπαμ.
Μουσικός θόρυβος. Το swag είναι σπαμ.
Sun Ra, noise, ηλεκτρόνια, τραμ.
Τεχνητή νοημοσύνη. Άγγελος μελλόντων.
Δαίμονας του Maxwell. Alpha. Zordon.
Deleuze. Κολάζ. Γκίζμο σε πειρασμό.
Ιδεολογία του αστερισμού κόντρα στον αριστερισμό.
Έλευση. LSD. Δε γεύτηκα σταγόνα.
REM, Άριελ, παντρεύτηκα γοργόνα.
Ονειρεύτηκα στο τώρα το τότε, το όταν.
Ο χωροχρόνος εξαϋλώθηκε καθώς τεντωνόταν.
Άρση βαρύτητας. Ταλκ στα χέρια.
Ο Newton σε τροχιά. Ο Hulk στ’ αστέρια.
Άτλας γι΄Ατλαντίδες. Υπερπυραμίδες.
Χαμένες στο βυθό θαλάσσιες πυγολαμπίδες.
Octavio Paz. Χταπόδια. Λεβιάθαν.
Υψηλό βολτάζ. Γλάρος Ιωνάθαν.
Κθούλου. Τζίβα. Ζούλου κολεκτίβα.
Ολική επαναφορά. Βισνού. Σίβα.
Αιώνια επιστροφή. Μπορχεσιανή πλοκή.
Αντιεξουσιαστική κυβερνητική.
Πλωτή πολιτεία. Ιούλιος Βερν.
Πλάτων διάττων. Λευκάδιος Χερν.
Σωματίδιο. CERN. Ιστορικός αντιυλισμός.
Κυτταρικός Van Gogh. Αλκοολισμός.
Τέχνη, λόγος, νάνος, γίγας.
Μνήμη, λήθη, παραπόταμοι της Στύγας.
Μαστίγια, Σαντ, αθεϊστική Τζιχάντ.
Επίγεια Γένεσις, στερέωμα mousepad.

Reprise Simulacrum.

Κρούω το τελετουργικό μου σείστρο. Καμιά φορά είναι σοφό να ελέγχω το συγγραφικό μου οίστρο μ’ ένα φίλτρο που μοιάζει με το φωτογραφικό μου κλείστρο. Λουπάροντας το μέλλον για να δώσω λίγη αξία στο παρόν ξέχασα να λάβω υπόψιν μου τα πνευματικά δικαιώματα του σώματός μου. Φτιάχνω ένα reprise simulacrum, διασκευές κομματιών που δεν υπάρχουν, περιμένοντας από τη μεριά του κόσμου να εκ των υστέρων κατασκευές των αυθεντικών συνθέσεων. Συζητώντας με γήινους για τη μορφή των διάφορων λεκτικών αναιρέσεων ανακάλυψα τη ρευστότητα της μορφής, έως και την ανυπαρξία των αρχικών αιρέσεων. Υπεραξία στο ανύπαρκτο, λοιπόν. Η από καιρού εις καιρόν ανασκόπηση των κατεστραμμένων δημιουργημάτων μου είναι ένας θρεπτικός καθρέπτης που μου υπενθυμίζει τα περιβάλλοντα που με περιέβαλλαν. Το γεγονός ότι τα κατέστρεψα είναι η δύναμη των κοινωνικών καταστάσεων που για την αξία της ζωής των παιδιών μου αμφέβαλλαν. Σαμπλάρω σαμπλαρισμένες διασκευές διασκευών ηχομιμητικής σιωπής. Κομπλάρω μπροστά στις κομπλαρισμένες υπάρξεις υπό το πρίσμα μιας περίφανης τιμητικής ντροπής. Ίτε παίδες μεταναστευτικών ανθελλήνων. Αντισταθείτε στις χειροπέδες των γεωγραφικών μπασκίνων. Καλυφθείτε μουσικοί και λογοτεχνικοί συνοριοφύλακες: τι νόημα έχει μια έκδοση σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων όταν έχει αποδειχθεί η σχετικότητα των όρων, των αριθμών και των πρωτοτύπων; Σπαταλώντας μήνες ανάμεσα σε ράφια βιβλιοθηκών βρήκα την αλχημική λύση για την επίτευξη των ακατόρθωτων: εννοιολογικό ραπ για την παραμόρφωση των από επιλογή αμόρφωτων. 

Έγινα ο κεντρικός παρατηρητής εντός μιας σφαίρας της οποίας τα τοιχώματα είναι μια περιβάλλουσα πηγή φωτός και έτσι σκότωσα τη σκιά μου.

Φυτεύγω Δεντρωώδω 7: Αντιυλικία.

Φυτεύγω Δεντρωώδω 7: Αντιυλικία: 

Τα Έξι Πρωτελευταία Στάδια στα Οποία Όλοι Τρέχουμε και Όλοι Βγαίνουμε Πρώτοι και Όλοι Βγαίνουμε Τελευταίοι, ή, Το Σύνδρομο της Φλυαρίας. 

[Υπάρχει η εξής αντίστροφη διπλή διαλεκτική σχέση, που μάς επιτρέπει να μιλήσουμε για έναν κβαντικό "διαπλεκτικό" αντιυλισμό: όσο περισσότερο φλυαρείς, τόσο περισσότερο στερούνται οι λέξεις σου νοήματος. Όσο περισσότερο νοηματοδοτείς, τόσο περισσότερο στερείσαι λέξεων. Επίσης, όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερο φλυαρείς και άρα στερείσαι νοήματος. Και (αν μπορούσαμε να αντιστρέφουμε τη διαδικασία γήρανσης και να "ξανανιώνουμε") όσο μικραίνεις τόσο περισσότερο χάνεις σε λεξιλόγιο και πλουτίζεις σε νοήμα. Παρόλα αυτά, το να αγγίξεις έναν από τους δύο έσχατους πόλους των σχέσεων πλούτος νοήματος-λεξιλογίου και γήρατος-νεότητας ενέχει τον κίνδυνο να απωλέσεις τα πάντα. Ένας κόσμος πλήρης νοήματος είναι ένας ανόητος κόσμος. Ένας κόσμος πλήρης λέξεων είναι ένας άρρητος κόσμος. Και όμως, αυτές οι έννοιες μιας "απόλυτης τιμής" σε καταστάσεις του κόσμου παραμένουν μεταφυσικές για τη συνείδησή μας. Ενίοτε χάνουμε τα λόγια μας χωρίς να χάνουμε τα πάντα. Είναι ο λόγος που ακόμα οι έννοιες "σκέψη", "νοημοσύνη", "συνείδηση" και "νόημα", ξεφεύγουν σαν χέλια τη στιγμή που πάμε να τις συλλάβουμε, αφήνοντας μόνο τον έμμεσο αποκλεισμό τους από διαφορετικές πλευρές ως μέθοδο απόπειρας περι-ορισμού τους. Εκεί υπάρχει ο έσχατος κίνδυνος απώλειας του ανθρώπινου: ο ορισμός ή ο περι-ορισμός των προαναφερθεισών εννοιών πλουτίζει την προσπάθεια σε λέξεις, μα το ίδιο το νόημα, η σκέψη, η συνείδηση και η νοημοσύνη μπορεί να χαθούν. Έτσι είναι πολύ πιθανόν, όσοι προσπαθούν να φτάσουν σε κάτι τέτοιο να μας φαίνονται απλώς ηλίθιοι. Τα παρακάτω στάδια είναι διάφορες οδοί που οδηγούν στην α-νοησία.] 

1. Μπορείς να κάνεις "κλικ" ταυτοχρόνως σε δύο σημεία στην οθόνη; Μπορούν να σου κάνουν κλικ ταυτόχρονα δύο διαφορετικοί χρήστες εάν εμφανίζεσαι ταυτοχρόνως σε πολλές οθόνες; Είσαι ο Απολολλώνιος Τυαμνεύς Αποταμιεύς, πολύτοπος και αφαιρετικός; Άλλο ένα ευκρυολόγημα. Γελάσαμε. Πολαίμαργοι στολισμένοι με μπιχλιμπουνίδια. Ό,τι λέω είναι ρητορείες - Απεχθάνομαι τις ρητορείες - Σταματάω να λέω - Και όμως, εννιά στα δέκα ευκόλως εννοούμενα ξερογλύφονται για να μπουν σε συζητήσεις επειδή ξεχάστηκαν επειδή εκλήφθησαν ως "δεδομένα". Τα λίγα νανοδευτερόλεπτα που αλλάζουν το μίζερα ενθουσιώδες "άδραξε τη μέρα" σε ένα απελπιστικά αποφασιστικό "μάς/μας πήραν τα χρόνια". Ποιοι μας τα πήραν; Πώς μάς πήραν; Ποιοι είμαστε; [Όλες οι απαντήσεις στην επόμενη παράγραφο/στάδιο με παράθεση βιβλιογραφίας]. Μια άμεση διαζυγαριά για παροδικά ζευγαριδάκια. 

2. Ορισμένες σαλβαδορνταλίκες: Ο τρελός Άρα-Ψ Αμπντούλ Αλ'Χαζρέντμουντ Χούσσερλ που συνέταξε έρευνες φαινομενεκρονομικολογίας που στη συνέχεια αλλοίωσε και εξέδωσε ο ερασι-τεχνίτης Χάιντε-Χάιντε-Γκερ. Υποδουλωμένος σε υποδηλούμενα - Εγκαθίδρυση της κάθυδρης κατάστασης - η τέχνη - Ζωγραφωνητικές Απόχροιες. Ό,τι σαμπλάρεις θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου. Βαρύτονος αργόστροφος πενηντάρης, σαρανταπεντάρι που παίζεται σαν τριαντατριάρι, το Λιοντάρι που στα τριάντα-τρία του γίνεται Κριάρι τραγουδώντας το "Σαλφίγκαρο". Μου δείχνει μια σισυφυσική εμπιστοσφήμη. Μου βάζει νερό ως φιλοσοφιούχος υδραργυροχόος. Εγώ πάλι, αζώδθιος, εμπιστεύομαι τιποτέννοιες νεακρές. Κάνω την απομαχρωμαυτοψία μου, παλιά μου τέχνη της τεχνικής και τεχνική της τέχνης κόσκινο. Πετραώματος μελετώ αετόματα. Κάνω την αυτοκρυπτική μου.

3. Η παρομοιώτυπη κατεψυγμένη χωρητικόπιτα. Μεσοβδόμυγα νιώθω μια υπερραδιενέγερση του πλατφορμέμφυτου. Ξαναγλύφω το σκληρό χωματόγαλα της Μαρμαργελλάδας. Έμεινε ζωντανή στο νεκρό μου ζώμα μέσα σε δυσανεξαρτήτυλη μελβράνη. Μετακρυονικά, θα ξαναβουρλιάξει στον εξευγελισμό. Παίζω/παίζομαι στο Παντόμιμνο που κάποιοι ονομάζουν Πανουκλοθέατρο - η τύχη μου καθορίζεται από υπερπολύπλευρα τραπεζάρια στρογγυλά. Βγαίνω στη σκηνή uploadυμένος και βγάζω τα τελεσώψυχά μου υποδυόμενος το ρόλο. Το φιντμπακικό κυβερνοθέατρο είναι ο κυκλικός αυτοκινητόδρομος και θέλει αποκωδικοποιητή. Ο κρυπτοκώδικας δαιδαλωδικής αέναης κυκλο-φορίας [κουάκ, ΚΔΑΚ αντί για ΚΟΚ, κ.ο.κ.].

4. Ξέσπασε διεμφύλιος πόλεμος στον σπανακοπιταλισμό! Η εμφιάλωση της Πόλης! Μολυσμένο νερό από ορμητικά ποτάμια! Κοίτα μας, παγιδευμένους ανάμεσα σε Αποτευφράτη και Σκοπευτίγρη! Μη συγκρίνπις την καρτάφλα ανεργίας σου με τη φαυλοσοφία σου για την αντιυλικία. Προσω-παρα-κρατική κοινωνία απαρτκορτιζόμενη από μικροαστεία επεισόδια της Σπαρταριστοκρατίας. Μετενσαρκοφαγνωστικισμιλεύοντας μέσα από μια σχισμίλη την αχαλινοτυπία του σύγχρονου πνεύματος αντι-λογίας. Ό,τι λες είναι απλό μπλα-μπλαβάτσκυ. Ό,τι κάνεις, το κάνεις για να Γαμισήσις Αποκαθλυπτομένη. 

5. Καθημερινη ντροπίστη και μακαρόνειδος να νομίζεις ότι σκέφτεσαι πρώτη φορά κάτι που έχεις ξανασκεφτεί ότι μπορεί να σκέφτεσαι πρώτη φορά [...] ότι έχεις ξανασκεφτεί, ενώ δεν ξέρεις καν τι είναι να σκέφτεσαι. Σκέφτεσαι το φαγητό. Σκέφτεσαι το ταξίδι με τον Γκουνταλκιβιάδη. Σκέφτεσαι: Ταξίδιό,τικαις ήμειώσεις. Γράφεις και βάζεις στη φωτιά και γράφεις για όσα έκαψες για να ξανακάψεις. Ταξιδεύεις για να ξεχάσεις τις σκέψεις σου και σκέφτεσαι πώς και πού θα ξαναταξιδέψεις και τι κακές σκέψεις θα πρέπει να έχεις κάνει ως τότε προκειμένου να δικαιολογήσεις την αξία ενός τέτοιου ταξιδιού. 

6. Ετοιμάζεις ένα τραγούδι για τα Απομακροχώρια και δουλεύεις το ρεφρέν. "Χαρντκορυβαντισημιτσυντηρητιτιά-ιτιάααα". Πάμε όλοι μαζί. Δε δουλεύει. Δε δουλεύεις. Θα βγάλεις μια ρακομελωδία από την τυχαία σου κλαρινορραγία. Οι γάμοι του Σισφίγγαρο. Σου ΄ρθε ένα γιαγιαδίστυχο: "Σανείδες Σερφγάτες Κολλαρουσίου, Τρέξτερ! Το χαμόγελο του Ποδιού! / Δαυίδες Εργολιαθοστασίου Υπερεγωτθικού Ρυθυμού". Καλύτερο από το προηγούμενο ρεφρέν, κράτα το. Σου πολιορκίζομαι, πως όποιος φλυάρεται σκονταφντιφάσκει [όλες οι σωστές ερωτήσεις στην πρώτη παράγραφο με αποδοχή της φλυαρίας και της ρητορείας ως βασικές προϋποθέσεις για την κάλυψη καινών θέσεων αεργίας].

[Μια τελευταία σημείωση: Οι έννοιες "σκέψη", "νοημοσύνη", "συνείδηση" και "νόημα" για το επίπεδο σκέψης, νοημοσύνης και συνείδησης νοήματος που έχουμε κατακτήσει ως τώρα, δεν έχουν υλική υπόσταση, μα δεν έχουμε και αρκετά βάσιμα στοιχεία για να τις θεωρήσουμε όντως μεταφυσικές - γι' αυτό και η διαλεκτική μέθοδος που χρησιμοποιείται εδώ για εκ των υστέρων συμπεράσματα ανάγεται στο χώρο της αντιύλης. Εάν ο διαλεκτικός υλισμός βασίζεται στην παραγωγή εργασίας που επεξεργάζεται πρώτες, δεύτερες κλπ ύλες, ο διαπλεκτικός αντιυλισμός βασίζεται στην α(ν)εργία και στον κεκτημένο χρόνο αναστοχασμού πάνω στα θέματα χαμένου χρόνου περί αναστοχασμού, νεότητας και γήρατος.]

Φυτεύγω Δεντρωώδω 6: Τοτέμενος.

Φυτεύγω Δεντρωώδω 6: Τοτέμενος.

Πρόλογος: Ο κύκλος αυτός δεν ήταν παρά η συνειδητοποίηση της ματαιότητας με βάση τις έννοιες της γνωριμίας και της εναλλαγής των εποχών. Το δύσκολο και βαρύ χειμώνα, μέσα στο πλήθος, είσαι ένας άγνωστος μεταξύ αγνώστων που περιπλανιέται άσκοπα. Την άνοιξη η περιπλάνησή σου σε έκανε άγνωστο μεταξύ γνωστών, σε κάποια παρέα, σε κάποιο τραπέζι όπου σε δέχτηκαν και αρχίζεις να κοινωνικοποιείσαι. Το καλοκαίρι η έντονη κοινωνικότητα που εξάσκησες σε έκανε να χαιρετάς όλον τον κόσμο εκεί όπου παραθερίζεις και να είσαι γνωστός μεταξύ γνωστών. Το φθινόπωρο η ματαιόδοξη βουλιμία σου για αναγνώριση σε έκανε διάσημο, φέροντας μαζί την υποχρέωση να παραβρίσκεσαι σε κοινωνικές εκδηλώσεις σε τόπους που δε γνωρίζεις, και έχεις γίνει γνωστός μεταξύ αγνώστων. Αυτοκαταστροφικός, όπως πάντα, επιλέγεις να εγκαταλείψεις αυτόν τον επιτυχημένο τρόπο ζωής, μεταναστεύοντας σε άλλον τόπο, μεταμφιεσμένος, με νέα ταυτότητα – έχει φτάσει και πάλι ο χειμώνας και είσαι πάλι άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Και όλα αυτά, ακόμα και σε τέσσερις μέρες.

Μέρα 0, βασικοί στόχοι και θεωρητικό υπόβαθρο: Ταξιδεύουμε προς αναζήτηση/ευχαρίστηση του μυθνικού μας Εβερεστγέτι στις οφθαλμαπάτητες και πολυκεραυνεξερεύνητες χώρες του αποχαυνοβόλου έρωτα. Ξεκινήσαμε σφυρίζοντας/πετυχαίνοντας τους 72 σκοπούς της καρπαθιασμένης καλυμνιότης μας. Βασίσαμε την οντολογία μας σε φυτικές/οπτικές είναις. Στο στάδιο της ώριμης παιδικότητας γίναμε αντιοιδιπόδειοι εξολοκληρομαμοθρεφτές. Κάθε σκέψη είναι μέρος ειρμού σφαιρικόκρικων φυσαλυσίδων.

Μέρα -1, προετοιμασίες, επισκόπηση: Εφοδιαστήκαμε με: παραχάρακα και ισχυρογνωμόνιο και χάρτες για προσαναματολισμό στην κάθε πιξσελίδα του Ιουλιοβερνοχώρου, ηλεκτρονικό βορειοευφροϊδικό ανιχνευσυνείδητο, αλερετουρμπάνι [εισιτήριο κεφαλιού που εξασφαλίζει τη βεβαιότητα/προστασία της επιστροφής από τον ήλιο, καλύτερο από το φεμμηνοπαυσίπονο προνυμφιακής αντηλικίας που λειτουργεί μόνο σε ορισμένους ανθρώπους] και μπορντινγκπασντεσπάνι [βασική ζύμη εισόδου σε αεροπλάνα-τούρτες] για το Μπαγκσλαντεσμπάνι [χώρα με οπορταμερικαρτουνικές παραλλαγές και ευκαιρίες του Μπολλυγούντι Γουντπάλλεν], πολλά ρούχα ράψαμε πάνω μας με χρήση αμφιεσόμετρου και βλασφημοδάτου εναλλακτικόσκινου πίσω από την παρ'αβάν-γκαρντ-αρόμπα για ν' ανταπαιξεγέλθουμε στις κακουχίες [μοιραστήκαμε την καμπινεζόν του δρος Καλιγκάρφιλντ]. Γενικότερη πενιχρηματοδότηση εξαιτίας της πλέον γενικότερης δρεπανηφορολογίας για την κατοχή ιστορικών ρωμαίων Γκατζετάκιτων.

Μέρα 1, μέρος 1, αποβίβαση: Κατά τη διάρκεια της πτήσης, ένας παρμπριζωμένος γάτος, επαναπανδρωμένος με ιεροσυνοδόστρωμα για τελεφερίκσα. Η αποβίβραση συνοδεύτηκε από ένα ντεσιμπελίριο αγοραβομβικών ψιθύρων [Παρατηρώντας / τις λεπτομέρειες της / βουβής ομίχλης], που δεν ήταν άλλα από τα αερολυμμένα μάγια. Η συλλογή όλων των βομβοστοιχείων σχημάτισε στο νου μας τη φράση-κλειδί: “Βλοσυωπηλός αντίλαλος χασμωδεέστερος θορερεβώδους ψιθύρου” [Φόβος σιωπής / ενδεχόμενης. Αλλιώς, / ραδιοφοβία]. Κανένα δίκτυο κινητής τηλεφωνίας δεν έπιανε εκεί – η μόνη διέξοδος επικοινωνίας με ό,τι αφήσαμε μπρος-πίσω ήταν τα ευθραυσήματα μορσελάνης.

Μέρα 1, μέρος 2, πρώτο μονοπάτι: Παραπεριπλανηθήκαμε εξαιτίας ορισμένων ξεθαρρισμένων τσαχπινακίδων, μα – πλανευτράπελο! – μας έδειξε το σωστό δρόμο ένας αμνησιοδίφης Σουάγγλος, εκλεντρικός περιηγητής με φυτογραφική μηχανή που ξεχνάει που πάει και πάει παντού. Υπήρχαν άφθονες τηλεοντικές ωροσειρές και επιλέξαμε μία, τυχαναγκαστικά. Ο δρόμος γεμάτος νεκροπωροφόρουμ και εικονοφόρα μηδέντρα, ολοσχαιρέκακτους, απομεικλωνάρια πολιτισμού και εξερράγες τρένου. Ένα μυστηριώδες βαγόνι-μελισσοκολατομείο. Ακόμα και αρχαίοι ζαρκάδοι πανακύκλησης. Μετρούσαμε τα χιλιόμετρα που διανύσαμε με βάση τους αποστασιοπυλώνες της δ.έ.η.σης. Βιδοβοσκοί με μεταλυκόσκυλα. Κοιμηθήκαμε ένα βράδυ σε σκηνή και θαμνόσακο. Άουτς, πολλές δακρίδες. Φυτοζωύφια είχαν περάσει τη δαντελόπορτα της σκηνής μας. Χειριστήκαμε τα τσιμπήματα με ταχυδακτχειρουργικά επεκτηνιατρίκ. Παραπονιόμασταν που η σκηνή δεν είχε πανοικτρόπτρα και τρώγαμε με χρυσημοχθηρική μικρομηρυκαστικοπάθεια.

Μέρα 2, η ανάβαση και οι ασθένειες: Παρανεβαίνοντας τους βελοσιραπτομηχανισμούς του(ς) όρους Απαραράτ οραματιζόμασταν επιθέσεις από κοραλιογενίτσαρους βελοςσ'εισπράκτορες του εγκυκλοπαιδομαζώματος, μα το μόνο που εκλαμβάναμε ήταν βραχόπτωση αφού οι μεγάλες προσδοκίες καταστροφής εμπνέουν τα κατολοίσθια. Κιργιζιστάθηκα πολύ μετά από τούτη την αναβρύχηση – σαν τιγρησενάρθηκα κιυγρησαισθάνθηκα – επίσης κόντεψα να μπουρδουκλωθογυρίσματα να κάνω, χουζουρεμβάζοντας στο υψηλό διψόμετρο. Έχυνα στο αυτί μου βιολι-μον-τσέλο μιας και η ακοή μου είχε επηρεαστεί επίσης, αν και προτιμώ γαργάρες με φρεσκόμυαλο που λένε πως κάνει καλ(κ)ονίτ παντού και πάντα. Δεύτερη στάση για αναϋπνοή [απαραίτητη ενστικτηνώδης συνήθεια του είδους μας που μας κάνει να αντιστεκόμαστε στη φωτογήρανση και στην εκλυπαρρύπανση – στα μεγάλα υψόμετρα συμπληρώνεται με ορχοιστρογόνα]. Θυμόμουν στίχους: “Αγκαλιασμένοι κοιμόμαστε μες στη σκηνή. / Είμαστε και οι δύο ξύπνιοι. / Και για να μην ξυπνήσουμε ο ένας τον άλλον, / κοιταζόμαστε με τις εσωτερικές άκρες των εξωτερικών ματιών μας / σε σχέση με τη θέση μας ως αγκαλιασμένοι. / Ξάγρυπνοι όλο το βράδυ / για να προστατεύουμε ο ένας τον άλλον, / το πρωί υποστηρίζουμε πως κοιμηθήκαμε τέλεια. / Πετύχαμε το σκοπό μας”.

Μέρα 3, ο βάλτος και τα ποδήλατα: Η επόμενη μέρα ήταν υγρή με κολυμπερπάτημα φορώντας πλατύπαλτα στον πλωτοπολτό της σπηλιάς με τους άπειρους πετρωμένους σταλα-σταλακτίστες. Η πιο ανόητη πράξη μας όλων των εποχών: η χρήση εκείνου του χωμάτινου αναδασωσίβιου εκεί μέσα. Συναντήσαμε παράξενα αμφίβια χρυσιανικά σταυρόποδα που κολυμπερπατούν στο βάλτο μαρκάροντας δεινοθησαυρούσματα φευγαλέα. Ίσως και τώρα να με σκιουρακούν να ροκανρολίζω τη δια-σταύρωση του χριστού με παραθρησκευτικό υβρίδιο, και μπορεί να τους ακούγεται χαρντροκοπιά. [Οι πειραματιστέστ της καραϋβριδικής επηρεάζουν το αποβέλασμα – θυμάστε τη Ντόλλυ; Μετά από κάποιο συγκεκριμένο αριθμό διασταυρώσεων υβριδίων και κλώουνων θα φτάσουμε ξανά στο γελωταρχετυπικοποιό επί μέρους παν]. Αρκετά χιλιόμετρα στο ελώδες ποτάμι της Τομασμοριακής Υδροβιουτοπολογίας, και σταματήσαμε για παραποταμίευση δυνάμεων. Έτυχε να συναντικαταστήσαμε τους ποδηλάτεξ της φατρίας των Οριγκάμι Μπέαρς [υπερπειθαρχημένοι ναυαγογνώστες και γευσισώστες επί δικύκλων, αφοσιωμένοι στους κύκλους της της γνώσης της σωτηρίας, της σωτηρίας της γνώσης, της ναυαγημένης γεύσης και του γευστικού ναυαγίου]. Φουσκοπονηριά εκ μέρους μας γι' αλισβρύση μαζί τους, αφού είχαν καθαρό νερό. Εις μάτην. Φάγαμε ψειρονεύρι από συνωμοταξοσκωληκοαιδοία φανερόφιδων με ακανθότυρο και πίναμε αλητόνειρο, αφού το νερό του ποταμού ήταν γεμάτο ακαρδαρσίες. Ονειρευόμουν θεομυστικοβούτυρο και φιγουρατσίζμπεργκερ. Αντ' αυτού αρκέστηκα στη λασπολατρεία και το ειδωλόλουτρο. Η συνάντηση με τους ποδηλάτεξ με έκανε να αναθεωρήσω για το σωματότυπό μου. Γαζελατίνα στη μέση για να κ(λ)άψω το λύπος, κι ας γκατζετμοιάζω την τύχη μου με το τζίποιες. Σε αυτό το σημείο του ταξιδιού, ο νοσταλγόρυθμος αυξάνει, μα η ανάμνηση του μελλοντικού στόχου αμπρακανταπραϋντική σε συνδυασμό με σκέψεις για μεγαλοστοματικό νυστεροφημέρωτα. Εκεί επίσης υπαινυχθημερεύσαμε τους εαυτούς μας με σκληρή ξεκούραση.

Μέρα 4, μέρος 1, η πόλη: Υπήρχαν αφθονερές ορεινές αλπόλεις μα ένας μακρινός ουρανοξειδωταψήστης μας έκανε τυχαναγκαστικά να επιλέξουμε μία. Βουτώντας στη δεύτερη ευτραπελπισίνα, βρεθήκαμε στα προκαταρκτικάστεια της Αγίας Σπαραγγούπολης [παλιά γνωστή ως Καλιγκάρφιλντγκραντ, πλέον γνωστή για την παραγωγή καλιγκαρφιλντισιού από χοντρές γάτες που βλέπουν παλιές ταινίες στην τηλεόραση που δε λειτουργεί πια επειδή δεν υπάρχει ρεύμα στην πόλη]. Οι υπερπολυπληθείς [ατυχήματα ελλείψει προφυλακτικόζης].κάτοικοι ανήκαν στη φυλή των Κοχλαζοχλαγωχαδέλφ, αναπολούντες στη συντηριπτική τους πλειοψηφία την πρώην Γκουγκλσκλαβία, άλλοτε σιχαμερέοντες της φιντελκατεστραμμένης φ'ειδωλολογίας. Φτάνοντας στο κέντρο, τζαμαρίας μαγδαλινίσματα. ραγής ματιάμ, γκολφθαλμαπάρτυ για τους φωτογραφικούς παρακμολάτρεις. Η κεντρική οδός γεμάτη διαφημίσεις τσιγάρων, “γκας στέισονς” και πτώματα καπνιστόρητων βενζιναδικοχαμένων. Ανάμεσά τους ένας μπεκροθάφτης κι ένας καντιλακναύτης να συνθέτουν παγερά προκαταντάρκτικά τραγούδια του ιαπωλικού φερετροπικού κύκλου για τους αποθρήσκοντες [Οι νεκροφόρες / κάντιλακ των καντηλιών / το λάδι καίνε]. Στο ακριβές κέντρο της πόλης ένα μεβγαλευφυιές μεβλεβητοστάσιο περιστρεφόμενων δερβισσογελάδων που χόρευαν το βυζ-αντίο του απογαλακτχριστού έδινε μια λύση στην έλλειψη της προφυλακτικόζης. Πολλές παλιές επιχειρήσεις έφεραν ταμπέλες που έγραφαν “Προπαπποφλοίωση μεταξοσκωλεικονοστασίων”, και σε μια παλιά εφημερίδα διαβάσαμε πως κάποιες από αυτές τις επιχειρήσεις άνοιξαν εξαρχής κλειστές, δίνοντας μια προαρχιεπισκόπηση του μέλλοντος. Η διατροφή μας με το ακανθότυρο λειτούργησε ώστε να αναδυθεί η εσωτερική μας ντετέκτιβ Κόρπους Γαϊα-δουράκανθα Κρίστι, οδηγώντας τα βήματά μας στο αποψινό μας κατάλυμα.

Μέρα 4, μέρος 2, ο πόλεμος: Μείναμε σε ένα κουτί/δωμάτιο πανδωρχείου γεμάτο σταυλοπόντικες ανάμεσα σε αντικρυστά σοβιέτ-α-τέτρις μπλίνγκντινγκ μπλοξ. Η ανάγνωση λειτούργησε ως μαγική τροφή: ο Μερλώ-Πόντικας Μεσμέρλιν. Για επιδόρπιο πήραμε Κανταδαΰφη τοιχοτρωκτικών που ήθελαν να μας φάνε το φαντασιακό μας κασέρι ως άλλοι Τυρανμπόνηροι Ρεξκάλιμπερ. Ήπιαμε πόλχυμο αναιμάμεικτο και κοιμηθήκαμε. Μας ξύπνησε η βουή του δυνατού αέρα και οι φωνές του πλήθους που αντιμαχόταν το πλήθος, αέρας, λιπγκλόξυγγας – αναρχίκ, ουπς – μαλοξυγγαστριμυθομανείς σε ακροδεξιώσεις μετά από καλέσματα στο προπαγανδιυλιστικό γερμαναράδιο της Μεσοπολεμούρια. Γουόρν-εμπρός-μαρς-μέλοου, βηματισμός και μάχη και ζάχαρη. Η γη είναι επιποδός. Το παιχνίδι είναι επιπεδόσφαιρο. Πυροκροτιτίβισμα προπραγματισμού. Η ιδεολογία των κατοίκων είναι τα ποδοσφυροδρεπανάκια που σου κόβουν τα πόδια. Δίμοιρος Πούτιν στο προσκύνιο. Περισσότερος καπνεπαναστατικόκκινος ντραγκονμπολσεβήχας που ακολουθείται από τον ιερό μετα-μόσχο που σταματάει θρησκειοχειρουργικά το βήχα της κατερζυγαριάς του κάθε μεροκαματιαριστοκράτη. Λαϊκόπρος-κίνημα-το(μο)γράφος. Στο έργο/παιχνίδι που εκτυλισσόταν μπροστά μας ενώ εμείς κρατούσαμε τα συναθηνακαιχειριστήρια, ένας Χαλκασκακαντερέντερος κομπαρσιβαρίστας τομαστοτρενάρει τον σουπερμαριολανδρισμό του, θεωρώντας την πράξη του ως μια θεραπεία για τη φιλοκτήτιδα β'. Διασπαράλληλη κβαντέκβαση του πολέμου της αποταμί-ευκλείδειας Γεωμετροίας. Υπήρχαν άπειρες εκδοχές του τέλους αυτής της φρενήρους μάχης, και τυχαναγκαστικά επιλέξαμε μία.

Μέρα 4, μέρος 3, ο αυτοσαρκαστικός τύπος: Ένας εξαιρετικός σε σχέση με τον κανόνα των Κοχλαζοχλαγωχαδέλφ τραγικός ήρωας της πόλης μάς έκανε μια μακβεκθαμβεκβαθέων εξομολόγηση/ενατένιση/ερμηνεία στεκούμενος τεχνικολόρθος. Φορούσε το ασπρομαυριδέραιο και συχνά έτρωγε τα νύχια του. Ήταν ένας ακριβωός ανδρολογοποιός που κατασκεύαζε αιστύσεις βιαγκριβείας, ενώ ο πατέρας του ήταν ένας φορολογοτεχνικός συντηρητικός γεροξεκονσερβοκούτης. Ήταν εύνουχς απονευνοημένος. Πρόλαβα να ηχογραφήσω αυτό το μέρος της εξομολόγησής του: “[...] είμαι κατά του αυτοσαρκασμού, αρχικά ήμουν πολύ αυτοσαρκαστικός, μέχρι που είδα πως στον περίγυρό μου ο αυτοσαρκασμός μου γύρισε εναντίον μου, από ένα σημείο και μετά όλοι οι φίλοι μου ξεκίνησαν να με χλευάζουν για την καράφλα και το πάχος μου σε εκνευριστικό βαθμό, αφότου όμως εγώ τους είχα δώσει το θάρρος όντας αυτοσαρκαστικός για αυτά τα θέματα. Παρόλα αυτά η γενικότερη αγάπη μου για τον αυτοσαρκασμό παρέμεινε, έτσι, έχοντας αυτήν την ιστορία πρόσφατη, περιέκλεια και ταυτοχρόνως ξεπερνούσα τα τετριμμένα αυτοσαρκαστικά αστειάκια για τη φαλάκρα και το πάχος, αυτοσαρκαζόμενος για τον ανεπιτυχή αυτοσαρκασμό-μπούμερανγκ. Στη συνέχεια όμως ενθουσιάστηκα τόσο με την ιδέα αυτή της (μετα-, αν θέλετε) αυτοαναφορικής αυτοσαρκαστικότητας, τόσο που τη βαρέθηκα ταυτόχρονα. Αποφάσισα να μισήσω οριστικά τη συνειδητή αυτοσαρκαστική πράξη, ν' αρχίσω σιγά-σιγά να το βουλώνω, και να αρχίσω να τρώω τα νύχια μου και τα κάθε λογής πετσάκια, έγινα αυτοσαρκοφάγος, και έτσι πέρασα στον αυτοβγαλτοσκασμό μου, στον όρκο σιωπής που μόλις έσπασα”. Ξεσπασξεσκεπάστηκε [Ο Ζήνων πετά / τα μπούμερανγκ που φεύγουν / ανεπιστρεπτί]. Η αντιφασκονταφτοψυχανάλυσή του οδήγησε στη φαυλότητα της πορείας μας και μάς έδωσε την ευκαιρία να καταλάβουμε τα λάθη μας και την τωρινή μας θέση. Η σιγουριά μας για τη βεβαιότητα θέσης αντικαταστάθηκε από τη βεβαιότητα για σίγουρο αποπροσανατολισμό. Η στάση μας σε αυτήν την πόλη μάς έκανε να νοιώσουμε γεννητριήρις σε ηλεκτρικυμία, ένα καρδιοχτυποβρύχιο σε ωκεανό από επι-ταχίνι. Αραιοπαγιδευτήκαμε σε έναν ολοφθόγγυλο ανήφμπορο, λόγω κορεσμένης έλλειψης ισχνοστοιχείων. Στραβοκακάποια κλεφτερόλεπτα που μ'έμνοιαζαν σαν χρεώνας, κι έτσι ξεφύγαμε μέσα από μια πρεσομοίωση καρτούνελ. Ένας κύκλος που οδήγησε στον προορισμό μας.

Μέρα 4, μέρος 0, ο μη-προορισμός: Το Τοτέμενος. Ένα πολύ γλυκό κουταβαμβάκι στην είσοδο για να σκουπίζει κανείς το ανδρογόνο υδρόγυνο, αν στάζει από την κούραση. Παρανοϊκοραμική θέα. Παραγκωνίσαμε τον βοηθομάτη οδηγό-πυρσοκρατητή χλευάζοντας την οπτικοακουστική φυσαρμοδιότητά του. Εντός του Τοτεμένους, πέτρινοι εγκεφαλέφαντες και λαμαρινόκεροι. Το άγγιγμα του Μηδαμυνόταυρου φανέρωσε το χρυσό λαβύρινθο που οδηγούσε στη σκοτεινή βιβλιοθήκη που φωτίστηκε από τον αναβοσβήσονα και περιείχε τον κώδικα του μεσαιωνικού ιπποσυνειδήτου που η ανάγνωσή του άνοιγε το προσβασυνείδητο που χάριζε το χάρισμα του αγγίγματος του Μηδαμυνόταυρου. Ο προορισμός μας ήταν ένας κύκλος που οδήγησε έναν κύκλο που δεν περιείχε τον προορισμό μας, το μυθνικό μας Εβερστγέτι. Ο μύθος του έθνους ήταν μια κορυφή που δεν έστεκε. Εγγυώμ Σάντιμπελ ξεγελνάει, όπως κάθε ανιμάντρα. Η μόνη κορυφή αποτελούσε μέρος κύκλου. Άπειρες κορυφές στη βάση του Πυραμηδαμυνόταυρου. Η φαυλόπορτα που βγάζει πάντα στο ίδιο δωμαίτιο και δωμαιτιατό μάς τυλιξετύλιξε σε μια ανατολή ηλίου του Χαϊντεγκερεκαβητού μια μέρα πριν τα μεγάλα Ντεσαντουρνάλια, όταν το θερμό υπερμετρόμετρο κόντευε να σπάσει. Ξεβρασθείσα κιβωτός του Τιτανικώε με είκοσι χιλιάδες ζεύγη πάτω από τη θάλασσα [είκοσι χιλιάδες παράλληλες εκδοχές μας].

Μέρα 5, επιστροφή: Η επιστροφή μας έφερε απταλωνιαστασαλονικιώτικες ο.α.σ.θ.ένειες. Την πρωκτοκαθυγρία κατείχε ο φόβος πως θα γινόμασταν μπουρμπουληθρομετανάστες στην τσιμα-τσιμαντούπολή μας. Ξανάδαμε νοικοκυρομαχίες που επιβεβίωσαν την υπόσχεση πως θ' ακραδανταμωθούμε με φράσεις όπως “έχω κάνει ανεπαρκέ, ό,τι γυαλίζει γλιστράει”. Οι περιθάλπουσες νοσοκόρες των νοικοκυρωμαλαίων αντιπάλων που έπεφταν στις δικές τους παγίδες σταδιακά πίστευαν πως αναπόφευκτα γίνονταν ωγραίες χρησιμοποιώντας αποτριχοπτωτικά κουπόνια. Αυτό που στην πόλη που είχαμε αφήσει μπρος-πίσω ήταν για μάς “φωτεινός σηματοδότης” ήταν γι' αυτές “σκοτεινός βηματοδότης”. Ένα διαιωνισιακό πάθος στο κλιμακτηριοστάσιο. Μπροσμαρσιππόκαμπος, προστάτης των καρδιοχτυποδημάτων του Χταποδιονύσου. Για όλους αυτούς τους λόγους και τα παίγνια, και πάλι θα ταξιδέψουμε για να κρίνουμε κομπιναιζώντες με νεκρούστα, ρακεμαννεκένδυτους. Για να εγκαυμιδρύσουμε εκ νέου το ζενυδρείο. Για να κουβαλήσουμε τα σουβμενίρ μας. Για να ξαναφτάσουμε σπίτι και να ξαναπιούμε ακούγοντας μουσική [Τζίνι ιν ε μπιτλ. Τζόνι ιν ε μποτλ. Ντέιβιντ Αξελροντξολότλ]. Για τώρα θα κοιμηθούμε με ανοιχτή την πορτατύφλωση, στο προφανέσπερο, λαμπατέρμονο φωσκότος της γλώσσας της Παναντόλτς Εβίτα Γάμα.

Επίλογος: Έτσι τελείωσε άλλη μια σελίδα του καθυποταξιδιωτικού εφεξημερολογίου με τη χρίση πανεύκαμπτων αφρολέξεων. Διαβάζοντάς την ανάποδα γίνεται ένα κηδικοποιημένο χαρμνημόσυνο μήνυμα διαθηκοθήρων της λεξιπλάστιγγας και του γραφίμωτρου. Η ζωή [αλλιώς: τα Τυχαιωόνια Αυγοστιγμών] πάλλεται ανάμεσα σε δύο πόλους: (1) περνά από μεταβατικά στάδια, και (2) αποτελεί συνεχή σταδιακή μετάβαση.

Αναφορές: Μου διεφυγεφυρώθηκε μια κλεπτομέρεια: οι τηλελεμφαδένες της βιβλιογραφειοκρατίας. Μα αυτό είναι ένα ακαδημλαϊκό άρθρο, δε θέλει τέτοια.

Ο Γάμος του Online και του Offline ή Γάμος μέσω Facebook = Γάμος

Ο Γάμος του Online και του Offline
ή
Γάμος μέσω Facebook = Γάμος

Η αρχική ιδέα ήταν: έχω μία σχέση στην offline ζωή - μου δίνεται η ευκαιρία να το δηλώσω και online. Ή στην πιο βασική εκδοχή της: έχω κάποιους φίλους στην πραγματική ζωή - μου δίνεται η ευκαιρία να τους βρώ και στην εικονική. Η σειρά αυτή ευκόλως αντιστράφηκε: Πλέον βρίσκουμε φίλους στην εικονική ζωή και μας δίνεται συχνά η ευκαιρία να τους συναντήσουμε και στην "πραγματική". Ή καλύτερα: γιατί να διαχωρίζεται η online από την offline φιλία, εάν τα εκάστοτε κριτήρια που καθιστούν μια φιλία για τον τάδε έχουν καλυφθεί; Ποιος αρνείται πως η δήλωση του γάμου ηλεκτρονικά δε θα μπορούσε να αποτελεί τον ίδιο το γάμο, εάν τα κριτήρια που συντελούν ένα γάμο για τους τάδε έχουν καλυφθεί;

Πρόσφατα παντρευτήκαμε μέσω Facebook. Ποιος δύναται να θεωρήσει την προηγούμενη πρόταση "λάθος"; Πόσα άτομα κάτω από μια τέτοια ενημέρωση στο εν λόγω κοινωνικό δίκτυο θα σχολιάσουν ¨αλήθεια;", "είναι τρολιά ή όντως;", ή κάτι ανάλογο; Το κείμενο αυτό υποστηρίζει πως ο γάμος μέσω μιας διαδικτυακής πλατφόρμας δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους γάμους πολιτικών και θρησκευτικών πλαισίων στο μέτρο που κάποιος τάσεται υπέρ ή κατά οποιωνδήποτε. Κατ' επέκταση, πως οι online και offline ζωές σταδιακά παύουν να διαχωρίζονται ρητά και γίνονται πλέον κατευθύνσεις/σημεία αναφοράς όπως η ανατολή και η δύση. Παράλληλα, η αρχική πρόταση αυτής της παραγράφου μπορεί να αντικαταστήσει παραδοξολογηματικές προτάσεις όπως: "πρόσφατα παντρευτήκαμε με θρησκευτικό γάμο, όχι, δεν πιστεύουμε, το κάναμε απλώς για χάρη των δικών μας". "Πρόσφατα παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο, ναι, είμαστε αναρχικοί, απλώς θέλαμε να πάρουμε μετάθεση σε τόπο συμφερόντων". "Βγάλαμε συμφωνητικό συμβίωσης!".

Ας τοποθετηθούν τα πράγματα σε μια σειρά. Ο γάμος είναι συνήθως ένα τυχαίο αποτέλεσμα (που στη συνέχεια αναγνωρίζεται ως αναγκαίο) μετά από κάποια σύναψη σχέσεων που βασίζεται σε εφαρμογή πιθανοτήτων: Δύο άτομα πιθανόν να γνωριστούν, πιθανόν να επικοινωνήσουν, πιθανόν να ερωτευτούν και να ερωτοτροπήσουν (εδώ η σειρά είναι πάντοτε αμφίβολη), πιθανόν να συνάψουν γάμο. Αυτή φαντάζει η "αποδεκτή" σειρά, αν και βέβαια δεν είναι η μόνη. Πιθανόν κάποιοι να παντρευτούν "στα τυφλά" όπως στα "παλιά χρόνια", πιθανόν ένα one night stand να έχει προσπεράσει πλήρως το στάδιο της επικοινωνίας, πιθανόν ένας λευκός γάμος να έχει απωλέσει το στάδιο της ερωτικής επαφής. Παρόλα αυτά, ένας γάμος ορίζεται από αυτές τις τέσσερις συνιστώσες, ανεξαρτήτως του είδους του γάμου (πολιτικός, θρησκευτικός, ονλάιν) και ανεξαρτήτως της "επιτυχίας" ή της σκοπιμότητάς του (ελλιπής σεξουαλική επαφή, γάμος συμφερόντων, ασυμφωνία χαρακτήρων). Συνοπτικά: η έννοια "γάμος" αποτελεί ένα συνδυασμό γνωριμίας, επικοινωνίας, έρωτα (πνευματικό/σαρκικό), και μιας συμβολικής επισφράγισης (τελετή, έκδοση εγγράφων, status update).

Όλα τα παραπάνω είναι υποθετικά αποδεκτά τοις πάσι, όσο πρόκειται για μια ζωή "offline". Όταν γυρνάμε στο "online" όμως, κύματα δυσανασχέτησης μπορεί να εντοπιστούν. Ας επιχειρηθεί μια κατάρριψη αυτών. Το στάδιο της "γνωριμίας" στα σίγουρα το αναγνωρίζουμε σε φράσεις όπως "ναι, τον ξέρω, με έκανε add πριν καμιά βδομάδα, ενδιαφέρων φαίνεται" σε αντιστοιχία με το "ναι, τον ξέρω, έχουμε μιλήσει μια-δυο φορές, καλό άτομο". Το στάδιο της "επικοινωνίας" το αναγνωρίζουμε σε περιπτώσεις όπως στη φράση "ναι, τον ξέρω καλά, μπορεί να μην τον έχω δει, αλλά εδώ και κανά χρόνο βγάζουμε τα σώψυχά μας στο chat", ή "της κουνιέται πολύ στο internet" σε αντιστοιχία με το "λιώνουμε κάθε βράδυ στην πλατεία", ή "της κουνιόταν συνέχεια προχθές στο πάρτι". Στο στάδιο της ερωτικής επαφής ξεκινά η έντονη δυσανασχέτηση εκ μέρους των σκεπτικιστών, ενώ όμως μια ρεαλιστική ματιά μπορεί να διαβεβαιώσει διαδικτυακούς αυνανισμούς μπροστά σε οθόνες chat rooms, το ευρέως γνωστό cyber sex, το "δάγκωσα τη λαμαρίνα ιντερνετικά" που επιβεβαιώνουν τη δυνατότητα έγερσης ερωτικών/σεξουαλικών αισθημάτων μέσω διαδικτύου είτε αυτά εκπληρώνονται στη συνέχεια μέσω φυσικής συνεύρεσης, είτε όχι. Άλλωστε, κάτι αντίστοιχο συνέβαινε παλαιότερα με τις εικόνες "δημοσίων προσώπων" που συχνά γίνονταν αφορμές ερωτικής διέγερσης - απλώς τώρα όλοι είναι "δημόσια πρόσωπα". Τέλος, πλατφόρμες όπως το Facebook παρέχουν τη δυνατότητα κοινοποίησης της ερωτικής κατάστασης ενός προφίλ, επαγωγικά και της σύναψης γάμου. Η διαδικασία αυτή θα ήταν δίκαιο να αποκτήσει το αντίστοιχο κύρος με τη σύναψη γάμου άλλων τύπων, εφόσον και τα άλλα στάδια δύνανται κάλλιστα να μη λαμβάνουν πλέον το ίδιο κύρος. Το "παντρευτήκαμε μέσω Facebook" να αποκτήσει ίδιο κύρος με το "παντρευτήκαμε σε ένα μικρό εκκλησάκι" όπως το "γνωριστήκαμε μέσω MySpace" είναι ισάξιο με το "γνωριστήκαμε σε ένα μπαρ της Πάτρας".

Αν κάποιος ζει online περισσότερες ώρες από όσο κοιμάται, ή αν κάποιος ελέγχει τα mail, το Tumblr, ή το Facebook κατά τη διάρκεια μιας κοινωνικής συνεύρεσης offline, μάλλον έχει αντίστοιχες ή και περισσότερες πιθανότητες να γνωρίσει ένα νέο άτομο ηλεκτρονικά, και κατ' επέκταση να επικοινωνήσει μαζί του αντιστοίχως, αλλά και πρόσωπο με πρόσωπο. Πολύ συχνά, λοιπόν, μια ψηφιακή γνωριμία προηγείται της αναλογικής, ασχέτως του πόσο "καλά" μπορεί να καταλήξει. Άρα, πολύ απλά, ο διαδικτυακός γάμος, δε δύναται να υποσκελίζεται αξιακά από τον πολιτικό γάμο ή τον θρησκευτικό, όσο η διαδικτυακή ζωή δε δύναται να υποσκελίζεται αξιακά από την πολιτική ζωή ή τη θρησκευτική - άλλωστε τα όρια μεταξύ των τριών ζωών είναι εξίσου λεπτά, μέσω της πολιτικής ή θρησκευτικής δράσης στο διαδίκτυο, ή την επιρροή του διαδικτύου στην πολιτική και θρησκευτική σφαίρα.

Κλείνοντας, ο γάμος μέσω διαδικτυακών πλατφορμών δικαιούται ισάξια θέση με τις άλλες δύο επιλογές, ίσως και ανώτερη για άτομα που περνούν περισσότερη ώρα online, διάγοντας βίο απολίτικο και άθρησκο. Αφού τα όρια μεταξύ online και offline σταδιακά αποσυντίθενται, τότε και η διαφοροποίηση μεταξύ πολιτικού/θρηκευτικού και διαδικτυακού γάμου ακυρώνεται εξίσου. Και οι ερωτήσεις/σχόλια της μορφής "είναι κάποια τρολλιά;" θα πρέπει είτε να καταργηθούν, είτε οι ερωτώντες να κάνουν την ίδια ερώτηση και σε νυμφευμένους που ακολουθούν τους άλλους τύπους γάμου. Εφόσον στα ελληνικά το "τρολλάρω" δε σημαίνει μόνο διαδικτυακές πράξεις, τότε η πιθανότητες τρολλιάς είναι οι ίδιες για ένα status update "της πλάκας" και σε έναν γάμο συμφερόντων. Δεν παύει όμως το "τρολλάρω" να αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Το "νυμφεύομαι ειλικικρινά" όμως δε γνωρίζει από κράτη, θρησκείες και πλατφόρμες. Απλώς τυχαίνει να εκφράζεται μέσα από αυτά σαν ένα αρχέτυπο που επανεμφανίζεται με διάφορες μορφές. Μια μαγική, προϊστορική κοινωνία με αντίστοιχους ανθρώπους πολύ εύστοχα εκφράζεται από το μυστικισμό του θρησκευτικού γάμου. Μια βιομηχανική, ιστορική κοινωνία, πολύ εύστοχα εκφράζεται από τη γραφειοκρατία του πολιτικού γάμου. Μια πληροφοριακή, μεταϊστορική κοινωνία, πολύ εύστοχα εκφράζεται από την αμεσότητα του διαδικτυακού γάμου. Συν τοις άλλοις, είναι πολύ οικονομικότερος, ευνοώντας μόνο το πληροφοριακό και όχι το χρηματικό κεφάλαιο, γίνεται με την ειλικρινή συγκατάθεση και των δύο άνευ γραφειοκρατικών διαμεσολαβήσεων (εκτός αν κάποιος βλέπει στο πάτημα δύο "κλικ" τον Κάφκα) και αποτελεί πηγή για εξίσου ποικίλα σχόλια.

Φυτεύγω Δεντρωώδω 5: Τρυφώναζ

Φυτεύγω Δεντρωώδω 5: Τρυφώναζ
(τριφωνία τυφώνων - παρτιτούρτα σε μιμόζονα)

Απόσταση αποστόμωσης-αποστήθισης. Μετα-αριθμός. Πολυκακοσμία και συνωστισμόνος μου σε μια αστυφιλοσοφία όπου ο γκραφύτης γίνεται το φύμα. Πάω πάντα στο Ούγγρασυλ, ένα μικρό ταξίδι στον υπερσυβριδικό σιδηρόδρυμο. Η αιμομιξοστοιχεία μου οδηγεί στην αφαιμομιξία (Τα τρενάμενα / χέρια μου σανέμένα / κάρβουνα πατάν). Ανώρνυμος για την ηλικία μου, μαγυρεύω μακραχρόνια, κι ας έχω ξεχάσει τον κωδικό για το ειμαίηλ μου. Ο Καποιοσαλλισμός, ιδεολογία του φρεσκοιμώου μυθαγενούς Στη Ζενομενολογία του Τρύποτα είμαι ένας κυβιστής στο εσωτερικό ενός σφαιρικού καθρέφτη. Απ' τον παχύ μου ιδρώτα έγινα μούσκρεμα. Η αμαρτολίσθιση του αγγελιοβόρου είναι η αυτολεξουθένωση του καθαρματοποιού. Το δυσπιστόλι της ουκρανιακής μου σοκοφρουλέτας διακρίνεται από μια δισφαιρία: Κραφτγουέρκικα Μπαμπάατικκα. Κάθισα, ξεκουράστηκα, ψήθηκα - στη διαλεκτρική μου καρέκλα. Αποκρμορφασμός στις απόκρυες κρύβει χαρτοφάγο κρεάτινο. Λήθη κεκαλυμμένη: Η απόλυτη αποκάλυψη πως κάθε αληθινή αποκάλυψη είναι η συγκάλυψη μιας κάλυψης (Χορεύω καλά / το ζευζεκιμπέκικο / της ψευδοξίας). [...]. Σύντμηση έντιμότητας-απεντόμωσης. Μετα-ρυθμός. Η τρανζιστόρητη αφοσίωση στην αφομοίωση και η ακριδοθώρητη αφομοίωση της αφοσίωσης. Ζωοροαστρολογία: Ελπιδοπτεροδάκτυλοι και υμενοπτερόσαυροι σε αμετάθραυστο προσωcrαstination. Φαυλιόδοντες κυκλεφάντων. Υδραυλιόδαντης Αλιγκάτωρ. Μαρκείσαι ντε Ουπανισάντ στη σημερατότε-ητα: Leovardo de Seed Vidci. Ψυχιατρίγωνο κυλίνδρυμα όπου έτρεμαν την περιτρομή. Κινούμαι ναυτοσχέδια και ποιήματα του Walt Whitney. Τράπεζα σπερμαρκτικών θεο-τόκων. Μεθυσιασμένος στο βωμό, ακούγοντας τη φυσική μεγαλοψυχώ του δωματίου, "βάι-βάι", κλαίω, μετρώντας απολαβές, συλλαβές και επιθερμίδες στην όχθη της λίμνης Βαϊκάλορου Χαϊκούν. "Υποβρόχιο σαρδομβρέλλα". Σίγουρος ο πνιγεμός προς την Ηθάκη του Κοντοκουρεμαβυθούλη Κοντορεμαμακρυκρυβυθάκη. Αστειρότητα και αυστηρόπιτα στον τρυποκάλαθο της Καρκινοκαρφίτσας. Είμαι παλαιοσπηλαιοπελαγολόγος που ψάχνει το παντασπάνιο σιωπάλιο των Φαρησαΐων, ο τρυπιοκάρδιος από το Βιτρινόλι. Το Αλφαβητάβαταρ εγχαρακτοπλοϊκής σεμισώριζας. Καταστροβοφοβία: με τα λόγια του θα τον φάει και θα τον πεψη-κολα-κέψει. Μειδίασα σα μάδησα μια μέδουσα (Κάτω από τον / τάφο των σκέψεών μου, / το υπόμνημα). Ενδιαφθείρομαι να αναλάβω την κιναιδαιμονία της Βικεντίας-Αικατερίνης Βανγώγου για τη διαπεράτωση της συγγραφής του πρώτου μεταρρυθμιστορήματος. Γεμάτο διυλητήριο εξελιξήριο πρίνω να επικαλλιστώ με μια μαρντουντούκα αρμένικη τον Δισκοτηςφαουστοφελή. Μαγιαζτέκοι, Μαδεστέκοι και Χοστελτέκοι. Ιππόγειος υπόδρομος, δεξιά συνοιστρία, συλβές τρως εξαιτίας της κινητής τηλενυμφομανίας. Η εναντιοθήκη μου και το υποδειγματοποιείο. Πολιττωματική σκοπομώτητα, προσαναμμολισμοί: υπαλληλουϊεγγύη στο προlitteratιάτο. Παραμιλουμινάτοι κιοισημερινοί συμμερινοί στην εξαιουσία ενός ντεζαβού καιγκαβού Κάβειρα ζαβουλιάρη με δαγκάρνες: αφού όλοι θα πάμε στη συγκόλαση, η βαβελζεβουλκανεισζατέρρα ινκογκνήτανήεπιτάσσει ναδείρω το ζενηθικό πουνκαρέ-καρέ πουά-καρώ με υπό εξαφάνιση τεχνικές καροτέκα-καρατέκα. Ανιστόρνιθες του Ξενοφάνη Αριστοφώντα Απουενοσντίας κουτορνίθηκε από τη χαρά του. Αναρχασμικοί χοιροπαλεύουνε - πριν χωρχόρευαν καρναβάλς. Εξόρεξη; Ιδού τι φετείχαμε και τι αποφετύχαμε! Γίναμε (1) βρωτόσαυροι σε δει(λι)νό αύριο, (2) ο αυτοσχεβιασμός του σώματος του ρωμαντικειμένου, (3) θερμοσύμφωνα και ψυχροφωνήεντα, τεχνέκτως αρτάκτως συρρημένα (4) Όταν το ανδρόσκοτος βρει το θηλυκόφως, ίσως να εντρεϋφουσήσει στην υπόθεση του να αντροφύσει (σ)το θηλυκό χέρι. Έτσι θα τη φέρουν ο ένας στον άλλον και θα επέλθει το ισοφάρσισμα. [...] "Περατόν εστί περιττόν", επαναπολάμβανε ασταμάτικτακ, πέρδευε την εχεπάθεια με την εγωμύθεια, ως φύουσα δύση και δύνουσα φύση, (240) καθρέφτες ναρκισσιστικωτικών ειμ'ό,τικων και μονόκουλουμ speculum σε μανόκοιλη occulta vita, (241) tο σαπφές του Λεσβιάθαν, (242) οπφάλιος πέλεγγυς έγγυος πρέσβειρα αλαβαστροπελέκι (243) μονός τρίτος ομφάλλιος ομφθαλμός κυησηβρύων μεμβρύων σφαίρωψ πρεσβεύρωψ ολιγόφημος έκτοτε, Ιμχοτέκπτωτος (Κοντόφθαλμε, που / όπου κι αν πας, γυρνάς / ή σε κύκλο πας.), (244) ο μίτος της Αυριάχνης και ο Πάνθωρας, (245) παντεσπανεπόπτης πανταπόντης στο παρόν της προφυσικής, [...] εγώ προφυτεύω ότι κι ό,τι θα με προφυτεύσει, μεταφήσομαι ό,τι κι ότι θα με μεταφητεύσεις, (487) Κυβέλη κυβύθιση της Ατλαντμίδας, στη μέση ο ενγλαστρύρινθος και ο κυκλικά αναδημιουργούμενος Φήμιξ, αεριαϊέρια πίσω από τα ιερογλαφυρά αερογλυφικά σε τυχογραφίες των Βίκυνγκ Μαίανδρος σε μια γκρι απόχρωστάο τε κινγκ - με συλφιδωτά νυμφικά. (488) ΣΙΒΥΛΛΑΣΥΛΛΑΒΗΣΕΛΑΒΙ
(489) Λακωνική ψυχανάλυshe, "ήγει ναι καδένει πάρhe", παραμιλάει ο Σαββατομουρμούρης. (490) Οισοφαγωγή του μεταβραστή (όταν συνειδιττά το υποσανίδωτο νερό εκφράζει σερφχάριστο κύμα

σε αδραχνοϊστότυπο) [...] και ο δρόμος του τζακ κέρωτα στο θρηνόκαιρο, εγώ κρατώ κυκλάμυνα κιεσυμειώσεις στο τεφτερονόμιο γιατισυμπτώσεις αναγυμνώσκοντας ως ζωρζ μπαμπράιγ την εφημοιρηίδα μου

το απριόριστο τέλος εφαρμοσμένο στην αρχή της αποστεριοριστίας
Ιερουσαλήμματα στο βαβελεξικό ::: βεβηλεκτικό ανιερούργημα σαμπλοποιώ:

(α') τριχογνωμία (β') τριχογνώμηση (γ') τυχογνωριμία (δ') τοιχηρεμία (ε') ; (ζ') !

το σεξάγραμμο δύο ερωλδικών τρυγόνων

δεςμοίρωρ

Ανυπόμονος,

έτρωγα τα νύχια μου.

Σελιγώθηκα.

Το άρωμα της

ζωής σου στα χέρια μου:

μοιροδικό σου.

Σεξελισσόμεθα

Σεξελισσόμεθα

[κείμενο που μοιράστηκε εκτυπωμένο σε 200 αντίτυπα στο 2ο Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας στη Θεσσαλονίκη, 7-9/3/2014]

1. Ο Homo Sapiens Sapiens σάπισε. Η δυνατότητα στοχασμού πάνω στην ίδια τη σκέψη γέννησε την ύψιστη αμφιβολία. Γίναμε αμφίβια, βίαια όντα διπλής κατεύθυνσης, τόσο προς τους εαυτούς μας (Ζάχερ-Μαζόχ), όσο και προς τους άλλους (Σαντ). «Η βία είναι μια μορφή αναζήτησης ταυτότητας. Όσο περισσότερη βία, τόσο λιγότερη ταυτότητα». Παραφράζοντας, μπορούμε να πούμε ότι τα αμφίβια είναι σημάδι εξέλιξης. Βγαίνουμε από τα λημνάζοντα νερά μας έρποντας προς τη γη.

2. Homo Viator. Via, ο δρόμος, βία και βιασμός, viator, ο βιαστής, ο μετανάστης, ο τουρίστας, ο πρόσφυγας, ο ταξιδιώτης, ο ιδιώτης οδοιπόρος – πάντα σε αναζήτηση ταυτότητας. Μετά από ένα σύντομο ιστορικό διάλειμμα περίπου 6000 ετών, επιστρέφουμε στη νομαδική μας φύση, αφού ο νόμος, η εγκατάσταση και η προσφυγή στη δικαιοσύνη σάπισαν. Η κίνηση, η αλλαγή παραστάσεων, μάς κρατάει σε ζωή. Η παράσταση είναι αναγκαστικά ανα-παράσταση. Είτε έρχομαι από το Μπαγκλαντές για να πουλάω ραδιοφωνάκια με 1 ευρώ, είτε ακούω τζάμπα Asian Dub από το YouTube. «Είμαστε όλοι μετανάστες» με πολλαπλά προφίλ. Βιαστές των εαυτών μας, βιαστές των άλλων στο παιχνίδι της βιασύνης.

3. Homo Ludens. Είμαστε ένα πρελούδιο σε μια φιλοσοφία λουδική, παιχνιδιάρικη, γκέι, χαρούμενη, ευτυχισμένη. Η τύχη, τα τυχερά παιχνίδια, μάς έκαναν άνεργους. Όπως προηγουμένως η ανάγκη μάς έκανε πάλι μετανάστες επαναφέροντάς μας στο νομαδικό αρχέγονο στάδιο, τώρα η σταδιοδρομία μας είναι αυτή του εορταστικού τέλους της εργασίας, της εργασίας μας για το τέλος. Επαναφορά στο αρχέγονο παιδικό στάδιο του παίζειν. Το παιχνίδι μας έχει έναν κανόνα: δεν υπάρχει νικητής επειδή ένας κερδίζει κάθε φορά και ένας χάνει (+1-1=0!). Το δημιουργικό μηδέν νικάει. Ο μηδενισμός της δημιουργίας. Ο βαθμός μηδέν της σοβαρότητας. Δεν είμαστε «ισοβαρείς». Το σχολείο για την ελευθερία είναι το μόνο σχολείο. Η σχόλη, η γιορτή, η Κυριακή, το αιώνιο εβραίικο Σάββατο, η αιώνια ξεκούραση, η αποδοχή της αεργίας – είναι τα αντίθετα των κέντρων απασχόλησης και των κέντρων αισθητικής. Είμαστε όλα κέντρα και η περιφέρειά μας δεν είναι πουθενά. Σε μια τέτοια σφαίρα, δε μας ενδιαφέρει ο δείκτης μάζας σώματος. Δεν είμαστε ισοβαρείς, δεν είμαστε σοβαρές.

4. Homo Fututor. Low cost πτήσεις για σεξοτουρισμό στη Βαρκελώνη και στο Άμστερνταμ, φτηνές πουτάνες, μετανάστριες Αφρικανές, κάνουν εκπτώσεις στους Πακιστανούς στην πιάτσα της Ευρυπίδου. Η εκπόρνευση της μετανάστευσης, η μετανάστευση της εκπόρνευσης – το πνεύμα ημών εκπορ(ν)εύεται εκ της μεταναστεύσεως. Ο γκέι που παίζει κρυφά το μεταναστευτικό πουλί του μπροστά στην οθόνη του GayTube. Είναι χαρούμενος; Δηλώνει γκέι. Μια μετέωρη φαινομενολογία του σεξ, αφού το το σεξ είναι ακραίο καιρικό φαινόμενο. Ελισσόμαστε σεξουαλικά, εξελισσόμαστε φυλογενετικά, οι έλικες του DNA μας είναι σαν κηρύκεια του Ερμή με φίδια που βράζουν από ορμόνες της Αφροδίτης – είμαστε αφροδισιακά ερμαφρόδιτα. Δεν είναι το τέλος των φύλων, απλώς τα φύλα δεν είναι δύο, τα φύλα συν-υπάρχουν και είναι όσα είμαστε εμείς, είμαστε ξεχωριστές σεξουαλικές μονάδες και ριζώνουμε ελισσόμενοι, είμαστε κολεκτίβες σεξουαλικών νομάδων, αγέλες σωματικής μετανάστευσης. Είμαστε πλεκτά από πλαγκτόν. «Κάθε χειραψία μας είναι και οργασμός». Η οργή μας είναι η αφή μας, αλλά είναι προσωρινή όπως το δέρμα μας. Αλλάζουμε δέρματα και ελισσόμεθα. Είμαστε σημάδια σεξέλιξης. Δουλειές εν εξελίξει, κατά της δουλειάς, υπέρ της υποδούλωσης όσο αυτή υπάγεται στους προσωρινούς κανόνες των παιχνιδιών μας. Αμφίβια υβρίδια, γοργόνες και κένταυροι. Η ύβρις φέρει την κάθαρση, η οργή τον οργασμό. Καθαροί οργανισμοί σε ένα βρώμικο παιχνίδι. Ο ηφαιστειογενής Homo Erectus επιστρέφει «εν πλήρει στύση». Η/Ο εν κυήσει και εν κινήσει Homo Fututor προ-φυτεύει το μέλλον.

Ενάντια στη φαλλοκρατία, δεν έχουμε αιδώ.

Αιδοιώθεν φαλλογένεση.

Κλικ.

Κλικ.

Κλικ, ως βίωμα γλυπτικής φωτομέτρησης. Κάτι μού έκανε κλικ: Σε ελάχιστους κάνει κλικ το πόσα κλικ κάνουν καθημερινά. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ελάχιστους καταμετρούν τα κλικ στατιστικά για ποσοτικές έρευνες και όχι για ποιοτικές. Λένε πως οι στατιστικολόγοι είναι αριστερεγκέφαλοι. Μοδάτα νέα: Μεγάλο ενδιαφέρον (πολλά κλικ γίνονται) τελευταία για το ότι δεν ισχύει ο χαρακτηρισμός των ανθρώπων με βάση την ανάπτυξη των ημισφαιρίων του εγκεφάλου. Οι μόδες, οι τρόποι.

Σκεπτόμενος το κλικ παρατηρώ δύο τύπους: φωτογραφικά κλικ και υπολογιστικά κλικ. Υπολόγισα τον αριθμό με βάση τη φωτογραφική μου μνήμη. 

Τα φωτογραφικά κλικ απαθανατίζουν στιγμές και τις μετουσιώνουν σε μνήμες, είτε εγκεφάλων, είτε υπολογιστών. Στις μνήμες των εγκεφάλων οι στιγμές ανακαλούνται με κλικ που μας κάνουν κάποιες φωτογραφίες. Στις μνήμες των υπολογιστών μας ανακαλούμε στιγμές κάνοντας κλικ πάνω σε φωτογραφίες. Έχω μια συλλογή από παλιές φωτογραφίες στο πατάρι μου που δε θέλω να τις θυμάμαι. Ευτυχώς για μένα, τις τρων τα ποντίκια. Έχω μια επιλογή φωτογραφιών που θέλω να θυμάμαι και το ποντίκι μου με βοηθάει να τις ανακαλώ. Κλικ.

Ποντίκια ανασκαλεύουν μνήματα αθάνατης μνήμης.

Τα κλικ είναι αφαιρετικά. Είμαι αρκετά αφηρημένος όταν κάτι μου κάνει κλικ.

Τα φωτογραφικά κλικ αφαιρούν μια διάσταση από τον τρισδιάστατο κόσμο, αποθηκεύοντάς τον σε δύο διαστάσεις. 

Τα υπολογιστικά κλικ είναι μονοδιάστατες εγκάρσιες τομές σε δισδιάστατες οθόνες.

Τα φωτογραφικά μου κλικ είναι οι μέρες που θυμάμαι επειδή ήθελα να διαβάσω Χούσερλ, κι όμως έβλεπα τον κόσμο σαν μια μπουρμπουλήθρα έτοιμη να σπάσει (κλακ) μετά την τελειότητά της. Διάβασα Χούσερλ γιατί τράβηξα πολλές φωτογραφίες από εκείνες τις μέρες, υπάρχοντας σαν ιχνηλάτημα οπτικών γωνιών.

Τα υπολογιστικά μου κλικ είναι οι νύχτες που θυμάμαι μελετώντας Ντεκάρτ, κι όμως η διάσπαση (κλακ) προσοχής μου δημιουργούσε φούσκες σκέψεων πάνω από το κεφάλι μου. Διάβασα Ντεκάρτ γιατί τέντωσα πολύ τους συνειρμούς μου εκείνα τα βράδια, υπάρχοντας μέσα σε αλληλουχίες σκέψεων.

Τα φωτογραφικά κλικ ανταποκρίνονται στη συνθετική, φαντασιακή ιδιότητα του δεξιού εγκεφαλικού ημισφαιρίου. Φαντασία στην εξουσία. Δύναμη για θέληση. Δυνητικές πιθανότητες.

Τα υπολογιστικά κλικ ανταποκρίνονται στην αναλυτική, λογική ιδιότητα του αριστερού εγκεφαλικού ημισφαιρίου. Εξουσία στη φαντασία. Θέληση για δύναμη. Πιθανές δυνητικότητες.

Και τα δύο κλικ πλέουν στην διαλεκτική βεβαιότητας και αβεβαιότητας:

Στα φωτογραφικά κλικ μπορώ να πατήσω ένα κουμπί. Αν το πατήσω, επιβεβαιώνω μια από τις πολλαπλές πιθανότητες. Πριν κάνω το κλικ, μπορώ να εστιάσω και να φωτομετρήσω. Βλέπω διαθέσιμες ερμηνείες εκδοχών τις πραγματικότητας και επιλέγω μία κάνοντας κλικ.

Στα υπολογιστικά κλικ μπορώ να πατήσω δύο κουμπιά. Αν πατήσω το αριστερό, επιβεβαιώνω μία από τις πολλαπλές πιθανότητες. Αν πατήσω το δεξί κουμπί, μπορώ να δω τι μπορώ να κάνω με το αριστερό. Φωτομετρώ τις πιθανότητες, εστιάζω σε μία και κάνω κλικ, αν θέλω.

Από την αριστερή πλευρά ελέγχω τη μηχανή.

Από τη δεξιά πλευρά με ελέγχει η μηχανή.

Τα δύο ημισφαίρια ανταποκρίνονται το ένα στο άλλο και ο εγκέφαλος συντελεί τη μνήμη.

Μα τα όρια των ημισφαιρίων είναι ασαφή και η μνήμη θολώνει, οι νεκροί στα μνήματα αποσυντίθενται, η αποσύνθεση επέρχεται μετά τη σύνθεση, μετά την ανάλυση. Αναλυόμαστε στα συστατικά μας. Μας κάνει κάτι κλικ πλέον; Κάνουμε κλικ πλέον;

Μικρές μονάδες φορητής μνήμης (τα "κινητά μας τηλέφωνα") είναι ταυτόχρονα υπολογιστές και φωτογραφικές μηχανές. Μα δεν έχουν ούτε ποντίκια, μηδέ κλείστρα. Έχουν/είναι οθόνες αφής. Το είναι και το έχειν ενσωματώνονται εντός του άλλου, όπως οι εγκεφαλικοί μας πόλοι, όπως τα κλικ μας. Η μνήμη μας είναι σωματική πια. [...] το σώμα είναι/έχει το σήμα είναι/έχει το σημείο είναι/έχει το μνήμα είναι/έχει τη μνήμη είναι/έχει το σώμα είναι/έχει [...] Μας κάνουν κλικ συγκεκριμένοι σωματότυποι. Κάνουμε κλικ σε συγκεκριμένους σωματό-τυπους.

Οι τύποι των κλικ εξακολουθούν να είναι δύο (;). Κλικ που κάνουμε, κλικ που μάς κάνουν. Κλικ του έχειν και κλικ του είναι. Καθοριζόμαστε από ό,τι καθορίζουμε. Τα κλικ που κάνουμε μπορεί να μη μας κάνουν κλικ, αλλά ορίζουν τι είμαστε, ενίοτε και τι έχουμε. Τα κλικ που μάς κάνουν μπορεί να μη μάς κάνουν κλικ, αλλά ορίζουν το τι έχουμε, ενίοτε και τι είμαστε. Κλικ του φαίνεσθαι - είτε μάς φαίνεται Ντεμπορικό, είτε μάς φαίνεται Μπασλαρικό τούτο το φαίνεσθαι.

Τα κλικ μας είναι γλύπτες που ορίζουν τη μορφή μας. Με τα κλικ μας γινόμαστε γλύπτες και ορίζουμε μορφές. Τα κλικ μας είναι στιγμιαία τρισδιάστατα γλυπτά. Η σωματική μας μνήμη είναι στιγμές τριών διαστάσεων. Τεσσάρων διαστάσεων, συν τω προσθετικώ χρόνω. Πλην τω αφαιρετικώ χρόνω που θολώνει τις μνήμες και τα όρια.

Σώματα στιγμιαία, με στίγματα να απαθανατίζουν μνήμες.

Τα στίγματα που έχουμε είναι ό,τι έχουμε. Τα στίγματα που έχουμε είναι ό,τι είμαστε. Ό,τι έχουμε είναι ό,τι είμαστε. Μού κάνει κλικ αυτό. "Μάλλον δεν το 'χω ρε".

Μού κάνει κλικ και μού αφήνει ένα στίγμα κεφαλαιοκρατίας (Το εν-κεφάλι στην εξουσία, καπιταλισμός, capo, κεφάλι, κεφαλάκι, καπάκι, καπότα, λογική στην εξουσία. Capito?).

Τα κλικ μας είναι στίγματα. Είτε κλικ πάνω σε επιφάνειες υπολογιστών, είτε επιφανειακά στίγματα, στο δέρμα μας. 

Ο καπιταλισμός ως σχιζοφρένεια δούλευε σε δύο πόλους:

Πρώτος: Μάς δούλευε με επιδερμικό, επιφανειακό τρόπο, τερατώδη, με τεράστιες επιφάνειες, δισδιάστατες αφίσες, τηλεοπτικές οθόνες παθητικότητας.

Δεύτερος: Δουλεύαμε γι' αυτόν με γραμμικό, γεωμετρικό τρόπο, ακολουθώντας πολιτικές γραμμές, γραμμές εργοστασιακές, ιεραρχικές γραμμές μονοδιάστατης σκέψης.

Δεν αντιλαμβανόμασταν πως δουλεύουμε για κάτι που μάς δουλεύει. Λειτουργώντας επιδερμικά, δουλεύαμε τους εαυτούς μας. Δε μάς έκανε κλικ κάτι στην όλη διαδικασία. Τώρα που είδαμε και αναγνωρίσαμε τα στίγματα που άφησε η κεφαλαιοκρατία στο σώμα μας, κάτι μάς έκανε κλικ. Είναι το κεφάλι πάνω από την καρδιά;

Ο καπιταλισμός μάς έκανε κλικ κατευθύνσεων, πάλι δύο τύποι, που επικράτησε ναι λέγονται στοπ, στοπ αριστερά, στοπ δεξιά, στοπ φωτομέτρησης, ανάλυσης, τρία στοπ δεξιά και η φωτογραφία βγαίνει μαύρη, τρία στοπ αριστερά και η φωτογραφία καίγεται. Παράτα το manual και βάλτο στο αυτόματο. (Για όποιο ον ξέρει τα βασικά της φωτογραφίας και του αυτοματισμού των υπολογιστών).

Η αυτόματη φωτομέτρηση είναι απολίτικη. Δεν έχει πόλους, δεν έχει πόλεις, δεν έχει πολιτική. Δεν έχει πόλους ενδιαφέροντος, δεν έχει πόλεις αόρατες, δεν έχει πολιτική άμεση. Δεν έχει διπολικότητες, δεν έχει πολέμους, δεν έχει σχιζοφρένεια, δεν έχει καπιταλισμό, δεν έχει κεφάλαιο, δεν έχει χρήμα στις τσέπες, δεν έχει κεφάλι, δεν έχει εγκέφαλο, έχει χάσει τα μυαλά της, βρήκε το σώμα (hardware, DSLR). Δεν κάνουμε κλικ πλέον, εκτός αν είναι κατ' επιλογήν κλικ. Χρησιμοποιούμε περισσότερο απτικές μεθόδους για να ανασκαλέψουμε τις μνήμες μας. Τα ενδιά-μεσα ποντίκια αντικαθίστανται από οθόνες αφής. Τα κλικ μας είναι πλέον ά-μεσα και σωματικά.

Είμαστε σώματα, αυτόματες φωτομετρήσεις ο ένας του άλλου, κάνουμε κλικ σε ό,τι μας κάνει κλικ. Γινόμαστε ό,τι κάνουμε, κάνουμε ό,τι γινόμαστε. Γινόμαστε μη-μετρήσιμα σωματικά κλικ (κλακ). Είμαστε τα αμέτρητα κλικ που κάνουμε καθημερινά. Είμαστε τα κλικ της βιωματικής αναρχίας. Και αυτό μού κάνει κλικ.

Τζόγκινγκ: Το Κάστρο των Σφαλμάτων.

Τζόγκινγκ: Το Κάστρο των Σφαλμάτων.

Για την επίτευξη της μέγιστης πρόσληψης του περιεχομένου αυτού του κειμένου, ο αναγνώστης όπως επιθυμούσε:

α. την ακρόαση του τραγουδιού "Το Κάστρο", σόλο του ράπερ ΤοΣφάλμα από το δίσκο "Ρώμη" (2009). 

β. τη θέαση του πίνακα "Ανερχόμενο και Φθίνον" του Μάουριτς Κορνέλις Έσερ (1960).

γ. την ανάγνωση του ανολοκλήρωτου και παρολίγον χαμένου βιβλίου "Ο Πύργος" του Φραντς Κάφκα ή έστω κάποια περίληψή του (1922).

Να θυμίσουμε και το παράδοξο του Ζήνωνος: για να φτάσω κάτι πρέπει να διανύσω πρώτα το μισό της απόστασης και για να διανύσω το μισό πρέπει πρώτα να διανύσω το μισό του μισού κ.ο.κ.

Στο τραγούδι, ο αφηγητής αφότου έχει γίνει ο τρελός του χωριού δηλώνει την επιθυμία του: "να τινάξω στον αέρα το ανήλιαγο της βόλεψής σας γαμημένο κάστρο", παραπέμποντας στον Καφκικό "Πύργο" της γραφειοκρατίας, χωρίς όμως να φαίνεται το εν λόγω λογοτεχνικό αδύνατο της άφιξης στον Πύργο - ο ράπερ φαίνεται να έχει πρόσβαση στον Πύργο. Να σημειωθεί πως ο ράπερ κατάγεται από και πλέον κατοικεί και πάλι στον Πύργο της Πελοποννήσου.

Στον πίνακα, οι κεντρικοί ήρωες, μια σειρά μοναχών, ανεβαίνουν και κατεβαίνουν μία σκάλα στην κορυφή ενός πύργου της οποίας η αρχή και το τέλος δε βρίσκονται πουθενά, μιας και η σκάλα αποτελεί οπτική ψευδαίσθηση βασισμένη σε γεωμετρικό παράδοξο. Οι μοναχοί της εικόνας αυτής είναι καταδικασμένοι στην αιώνια ανάβαση και κατάβαση. Βρίσκονται ήδη μέσα στο κάστρο έχοντας γνώση για τις εξόδους που βρίσκονται στους κάτω ορόφους, μα ο μόνος τρόπος να τις προσεγγίσεις είναι να πηδήξεις από μεγάλο υψόμετρο με τη συντριβή να είναι θανατηφόρος. "Πώς το λένε, πες το, να βγάλω το μέσα έξω".

Στο βιβλίο, ο ήρωας προσπαθεί να λύσει τα αινίγματα της φαινομενικά αλάνθαστης γραφειοκρατίας στο περιβάλλον χωριό, που όμως γεννάται μέσα από τον μακρινό Πύργο, προσπαθώντας να φτάσει τον τελευταίο εις μάτην. Το "αλάθητο" του συστήματος αποδεικνύει το μέγιστο σφάλμα του. Η τελειότητά του είναι το αεί αδύνατο της τελειότητάς του. Είσαι έξω του και αποτελείς μέρος του μη μπορώντας ποτέ να το προσεγγίσεις. Γράφεις ένα βιβλίο γι΄ αυτό και πεθαίνεις πριν καν το ολοκληρώσεις. Ή γνωρίζεις πως θα πεθάνεις και το αφήνεις ανολοκλήρωτο εσκεμμένα με την επιθυμία να καταστραφεί μετά το θάνατό σου. 

Ασφάλεια σημαίνει την έλλειψη σφαλμάτων σε ένα σύστημα. Το σύμβολο του Πύργου δεν είναι άλλο από το Μπενθαμικό Πανοπτικόν. Η παντεπόπτρια κάμερα ασφαλείας, η αόρατη κορυφή των πυραμίδων της Αιγύπτου, το μυστικιστικό τρίγωνο με το μάτι, ο θεϊκός παντεπόπτης οφθαλμός τον οποίο ο Καφκικός ράπερ-σφάλμα, αν και βλέπει εμμέσως, ταυτόχρονα τον αναζητεί: "Έι, αν είδες το Θεό, δώσε μου κάπου να τον ψάξω γιατί γουστάρω σ' έναν πούστη να ξεσπάσω". Ακόμα κι αν δεν υπάρχει Θεός, ας τον εφεύρουμε για να του αντιταχθούμε. Πώς εξηγείται αυτό το παράδοξο;

Ο ράπερ ξεκίνησε πρόσφατα το τζόγκινγκ. Ήταν η μάσκα που φόρεσε μπροστά στον καθρέφτη του για τις μανίες καταδίωξής του. Κάποιο ον που ο ίδιος εφηύρε τον καταδιώκει συνεχόμενα. Γι' αυτό και επέστρεψε στον Πύργο από την Αθήνα. Για να φορά με περισσότερη άνεση τη φόρμα γυμναστικής του. Πρόσφατα όμως, ανακάλυψε κάτι: οι μανίες καταδίωξης έχουν διπλή λεκτική ερμηνεία. Είναι ταυτοχρόνως παθητική και ενεργητική κατάσταση. Μανία καταδίωξης σημαίνει κάλλιστα "νιώθω πως με καταδιώκουν", αλλά και "νιώθω πως καταδιώκω". Το τζόγκινγκ, ή αλλιώς μάταιο τρέξιμο, είναι απόδειξη αυτού. Τρέχω για να ξεφύγω από κάτι που δεν υπάρχει, τρέχω καταδιώκοντας κάτι που δεν υπάρχει, καλύπτοντας τεράστιες αποστάσεις, μην πηγαίνοντας πουθενά. Καλύπτοντας το άπειρο των υποδιαιρέσεων των Ζηνώνειων αποστάσεων στους ασφαλτοστρωμένους δρόμους και στα στενά του Πύργου, το Σφάλμα που τρέχει ανακαλύπτει πως ταυτόχρονα δε θα ξεφύγει ποτέ από, αλλά δε θα φτάσει ποτέ στον Πύργο. Η τελική Ασφάλεια για ένα Σφάλμα είναι η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος.

Φυτεύγω Δεντρωώδω 4: Συνταγή για Κρεμ Μπουλέ με Τελεστές Μπουλ [γλυκονογραφημένη].

Φυτεύγω Δεντρωώδω 4: Συνταγή για Κρεμ Μπουλέ με Τελεστές Μπουλ [γλυκονογραφημένη].

Ένα μεγαληθές κτίσμα ψευδορκιόνων και ο πληθυντικός του ένοικτος. Το ασπρόμαυρο δυαδικαστικό σύστιγμα κριματομορφών των ζεβρώνων του εγκεφάλου του ενύκτου, προέκταση του σπιτόκουτου στο μπαρυτιδιασμένο κεφαλάκι του από πιτυρύτιδα (ταμειακή μηχανή του κιμά). Τυφλώματα που επιτρέπουν την ηλιακή ακτιναμφιβολία να δημιουργεί ψευδοροροφήματα ουρανιοτοξοβολίας. Το κτίσμα της απολύτου εμπνεύσεως: το παράγκοιστρο. Η έμπνευση του απόλυτου κτίσματος: το αγκιστρογόνο. Σκαλοσκλάβος σε ισοβιετική κάθειρξη: ο Βραδύμοιρος Ασανσερίφης. Ο ένστικτος εξεγείρεται εντός των τειχών του σκλαβυρίνθου της Δαιδαλομίχλης και της Δεθελωπάχνης: Μαχαιχρώματα αποικιονοκρατών. Σκαμπανεβράσβαταρ Ναυαρχοδεινόσωρος-Γιόργουελσεν του Ουτιδανού στην πόλη του Φραπεγλυκομεγαλέξανθρου. Συγκύκνωση ασμάτων τυφλομυγοπόντικων εναντίον ξεπουπουλημένων σνομπελίστων με περουκεφαλαία. Ο νέος Μανμηχανισμός, η νέα ΛαΜετρεία. Γκυντεμπτές φιδιών, Κøμπρεγχάγχη, Βρυκολαξέλες, Ντάμπστερνταμ εναντίον αναγραμματικών απομνημήσεων λεκομπριζιέ. Οι μελλοντοκόμοι φανερώνουν τις κρυψέλες.